Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
“Dinle Küçük Adam” Analiz
Dinle Küçük Adam kitabının yazarı olan Wilhelm Reich esasen Ruh Bilimci’dir. Okuduğumuz bu kitabın ise, kitap olması amacı ile yazılmadığını, insan üzerine çalışmalarının sonucu belgelerden ortaya çıkartıldığını söylemiştir. Kitapta sürekli olarak Küçük Adam’a hitap ediyor Reich; Küçük Adam kimdir peki? Küçük Adam: Dünyayı sarmalayan, yaşama saygı duymayan ve insanı en özündeki insanlığından uzaklaştırarak ruhunu hasta eden sistemin içinde sürekli manipülasyonlara maruz kalarak kaybolmuş yaralı ruhların ta kendisidir. Bu kitap ise bu hastalığın yazılı reçetesi gibidir. Dili ise bizler için çok hafif ve anlaşılır hale getirilmiş, terimlere boğulmadan oldukça fazla aydınlanabilir isteyen herkes. Benim için en güzel yanı, temel varoluş sorusu olan “Neden varım?” yerine “Nasıl varım?”, “Nasıl daha iyi var olurum?” tarzında sorulara cevap buluyorsunuz okudukça ve gücünüze uyanıp varoluşunuza anlam kazanıyorsunuz. Bence bütün kızların platonik aşkı olmalıdır Wilhelm Reich. Ve bütün insanların rehberi..
Barbara
"...Oblomovluk, bir asosyallik değil, antisosyallik, tembellik değil şuurlu atalet, agorafobi değil, bir varoluş trajedisidir. İnsanlara, topluma ve dünyaya duyulan bir nefretin değil, tanrıya ve kadere sitemin ifadesidir. Oblomov, temiz yürekli, iyi niyetli, dürüst ve zeki bir kişiliktir. Duygusal ve saftır. İnançlı ve ahlaklıdır. Her şeyi
Yaşam, seçimler ve sorgulayış üzerine derin bir roman. Okurken bazen benim de Dr. Breuer gibi başımın döndüğünü hissettiğim sarsıcı cümleleriyle düşüncelerimin içine sızan, varoluş sancılarıyla yoran bir kitap. Bilindiği kadarıyla hiç karşılaşmamış olan Josef Breuer ve Nietzsche'yi karşılaştıran, onlara hayatlarını, seçimlerini ve inançlarını sorgulatan Yalom. Cidden, çok sevdim. Daha önce neden okumamışım bilmiyorum ama Yalom'un kurgusuna, tarihi kişileri konuşturma becerisine hayran kaldım. Ben de kendi seçimlerimi sorguladım okurken, yaşamımda yer eden ve çok önemli gördüğüm şeylerin gerçekteki değerlerini sorguladım. Bir kitap bunu başarıyorsa, emin olun o kitap iyidir. Nietzsche felsefesini, öğretilerini çok beğendiğim bir filozoftur, onu böyle kanlı canlı fikirlerini savunurken okumak çok güzel oldu benim için. Ama sanırım kitabın en keyif aldığım bölümleri yeni yetme tıp öğrencisi Freud'un olduğu kısımlardı. Hiç o kadar masum olmuş mudur bilemiyorum gerçi ama Freud'u fikirleri henüz filizlenme aşamasında iken hayal etmek çok çok keyif vericiydi. Genel olarak kitabı çok beğendim fakat Bertha Pappenheim ve Lou Salomé gibi tarihte yer etmiş güçlü feminist kişiliklerin erkek avcısı ve hatta aciz insanlar olarak yansıtıldığını hissettim. Kitaba tek eleştirim bu olurdu sanırım zira bu hissi aldığım kısımları rahatsız olarak okudum. Bunun dışında çok derin çok güzel bir kitaptı, sondaki "Yazarın Notu" kısmı doyurucu ve soru işaretlerini siler nitelikteydi. Yazarın diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumayı istiyorum.
Aşk ki vardır, gerisi vesairedir.
Bu sefer nasıl bir giriş yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Aşk izah edilebilir mi, belli kalıplara sığdırabilir mi? Kelime ile açıklanacak bir durum değil, his ile gösterilemeyen, eskiden beri kullanıldığı haliyle, midede kelebekler uçuşması vaziyetidir. Tabiatı dolayısıyla hareketsiz duran bir taşa anlam yüklemek, Sohrap Sepehri'nin
Kehlmann F’de aynı sorunun peşindedir: Tanrı ölmüş, sanat simsarların, para spekülatörlerin eline terk edilmiş, anlam gösteriye, üretme arzusu tüketim çılgınlığına feda edilmişken, insan ne yapacaktır?
Din, para ve sanatın insanın dünya üzerinde kendini konumlandırmasının üç aracı olduğunu düşünen Kehlmann, üç varoluş katmanını da karakterlerinin ayağının altından çekerek, bir sorgulama alanı yaratıyor.
Kısa cümleler ile yoğunlaştırılan anlatım, şaşırtıcı bir konu ve kurgu oyunları ile özetlenebilir Daniel Kehlmann’ın alamet-i farikası. Genç yaşına rağmen on kitaplık bir külliyata ulaşan genç Avusturyalı-Alman yazarın tüm yazarlık kariyerinin, farklı anlatım biçimlerini araştırmakla geçtiğini ve her romanında ilginç bir çıkış noktası bulduğunu düşünürsek bu özetin işe yarayacağına ikna olabiliriz.
Kehlmann’ın, geçtiğimiz sene dilimize kazandırılan son kitabı F, yaptığımız genellemeyi doğrulayan tarzda bir eser. Roman, Arthur Friedland ve üç oğlunun (ikiz kardeşler Eric ve Iwan, anne ayrı kardeş Martin) bir hipnoz seansına katılmalarıyla yaşamlarının değişimi üzerine odaklanır. Hipnoz sonrasında baba ailesini terk ederek başka kıtaya kaçar ve yazarlık kariyerine yoğunlaşır. Arkasında ise hayat karşısında ne yapacağını bilemeyen üç çocuk bırakır.
Karanlığın Sol Eli bitti. Başlarda çok zorlandım PDF olarak okumamın da etkisi büyük bu konuda. Maalesef PDF okuyabilenlerden olamadım. 🤷Neredeyse bilimkurgunun edebi değer taşımadığını düşünenlere bir cevap niteliğinde yazılmış olan kitap; toplum tarafından bize dayatılan ya da biyolojik olarak sahip olduğumuz cinsiyetler olmadan nasıl yaşanır temelinde cinsiyet ve dualite üzerine. Fakat, kitabın asıl dikkat çeken noktası varoluş, politika ve 'dil'in sosyo-kulturel bir bütün olarak bir toplumu nasıl şekillendirdiğine dair verdiği mesajlar. Kış Gezegeni'nin kendine has dili de bunu gözler önüne seriyor. James Joyce'un Ulysess için hazırladığı sözlük gibi bu Kış Gezege'nin dilini anlayabileceğimiz bir sözlük olsa kitap daha kolay okunabilirdi sanki. Kemmer, Somer, Şiftegor... Le Guin kitap için özel bir jargon oluşturmuş. Zamyatin'e de selam çakmış: Estraven için kullanılan 'Gene dişler' ifadesi, Zamyatin'in Biz'indeki 'Ne beyaz dişler!'i akla getiriyor. Hepsinin ötesinde 'bir yere ait' hissetmenin aslında ne anlama geldiğini okuyoruz kitap boyunca. Kendine özgü dili sebebiyle başta anlamlandıramadığım kavramlara ve de PDF okuyarak işi daha da zorlaştırmama rağmen, bölümler ilerledikçe yerine oturan kavramlar ve dili çözmüş olmam başlangıçtaki fikirlerimi tamamen değiştirdi ve hatta kitabın anlatısını da çok beğendim. Yalnızca sonda karakterlerin yediği,içtiği,havadan sudan muhabbetlerinden ziyade iç dünyalarına dair analizler olsa bitişi de mükemmel olurdu diye düşünüyorum. Önsözünü okumadan geçmeyin. Bilimkurgu ve edebiyat üzerine çok güzel açıklamalar var.
