"Beni Anadolu’ya gönderen kişi Vahidüddin’dir.”
Refet Paşa: Bu dünya ve onun sahte kıymetleri kimseye baki değil!
Necip Fazıl Kısakürek, Türk edebiyatının şüphesiz en tartışmalı isimlerinden birisi. Aslında onu tartışmalı bir figür yapan edebiyatı değil, siyasetidir. 
İdeolocya Örgüsü onun bu alandaki başyapıtı, tabii bunu bir övgü olarak söylemiyorum. Bu kitabında özetle, katı totaliter dini bir yönetim hayalini ortaya
Bu dünya ve onun sahte kıymetleri kimseye baki değil!..
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mâna: öleceğiz, ne çare?...
Vahidüddin olmasaydı Türk İstiklâl savaşı olmayacak ve kurtuluş sağlamayacaktı.
“İlmiyle böbürlenenler değil, bilgide noksanını itiraf edenlerdir ki, en çok bilenlerdir.”
Kötü. Necip Fazıl bir tarihçi değil, ondan da zaten tarih okunmaz. Kitapta kronolojik bir sıra yok, karışık. Dil lüzumsuz yere ağdalı, devrik ve anlaşılması pek hayli zor. Tarihsel bir geçerliliği olduğunu da zannetmiyorum. 
Murat Bardakçı 'nın 
Şahbaba kitabını edinip okumayı diliyorum en kısa müddette. Vahidettin hakkındaki en objektif yorum şüphesiz ki budur.
Bu Necip'e göre de her muhalif mason zart zurt. Hep aynı argüman. Azıcık geliştirin şu argümanları la, baydı. Herkese mason, İngiliz dölü yok İngiliz ajanı. Baydı be kanka.
Kitabın sonun getiremedim, berbattı.
Sultan Abdülhamid Han
Ermeni icadı "Kızıl Sultan" tabiriyle, yeni doğmuş çocukların beynini salata yapıp yercesine kan içiciliği dillere destan edilen bu mazlum tâcidar, hakikatte, karınca ezmekten bile sakınan •velî mizaçlı bir merhamet felçlisidir.• Ve hakkında köpürtülen yalanların tam ve kâmil zıddıdır.
Süleyman Nazif'in Şu (espri)si ne kadar yerindedir:
"- (Ci, cı, cü, cu), Türkçede meslek edatlarıdır. Kahveci, arabacı, kömürcü, sabuncu, gibi. Nasıl kahveci kahve, arabacı araba, kömürcü kömür, sabuncu da sabun demek değilse, Türkçülerin de çoğu Türk değildir.'"
Türkçülük vecdinde Halide Edib Adıvar gibi bir yahudı dönmesinin sanat önderliğine kalkışması ve her biri Türk sınırları dışına bağlı ve yabancı kültürlü (çoğu Moskof Kültüründen) şahısların dâvaya üşüşmesi herşeyi izaha yeter.
Adalet işlerine asla karışmayan, ondan Kur'ân emirlerine müdahale edercesine çekinen Abdülhamid, adlî ölçü bakımından yalnız hudutsuz ve tarihte eşsiz bir merhamet ve atıfetin temsilcisi olmuş ve 33 yıllık hükümdarlığı içinde kaatil bir haremağasından başka hiç bir ferdin idam hükmünü imzalamamış gerisini hep
ebedî hapis ve sürgüne çevirmekle yetinmiştir. Abdülhamid'in, hürriyet yalaniyle gelen Makedonya çapulcularının karşısına Hassa Ordusu ile çıkmamasında ve «benim yüzümden tek damla Müslüman kanı akıtılmasına razı değilim!» demesindeki sebep de onun bu merhamet ve tevekkül cephesine bağlı ve belki tenkidi kabil biricik zaafıdır. Ermeni icadı «Kızıl Sultan» tabiriyle, yeni doğmuş çocukların beynini
salata yapıp yercesine kan içiciliği dillere destan edilen bu mazlum tâcidar, hakikatte, karınca ezmekten bile sakınan velî mizaçlı bir merhamet felçlisidir
Ve hakkında köpürtülen yalanların tam ve kâmil zıddıdır.
"–Allah, İttihatçıların elinde perişan hâle gelen bu vatanı bir harp tehlikesinden korusun; ve böyle bir harp zamanında milletin başına geçecek padişaha acısın!"
Abdülhamid, düşmanlarına karşı nerede zayıf ve nerede kuvvetli olacağını derinden derine kestiriyor, ona göre askerî bir plân takip ediyor, zahiri ve aldatıcı süslerden kaçınıyordu.