Eskiden olsa canımı yakanları Allah'a şikayet ederdim.
Onunla dertleşirdim, beni gördüğünü, duyduğunu hissederdim.
Kendimi yalnız hissetmezdim.
O'na inanırdım, ilahi adaletin olduğunu düşünür kendimi o şekilde avuturdum.
Zamanla, hayat hepsinin kocaman bir yalandan ibaret olduğunu yüzüme çarpa çarpa, gözüme soka soka gösterdi.
Kaç defa ölmekten bile, günah olduğuna inandığım için vazgeçtim, sabrettim, umut ettim.
Umut edecek ne kaldı ki.
-Ulan! Serserilikten vazgeçmedin gitti.
+Serserilikten değil, kendimden vazgeçtim ama dert anlatamıyorum.
-Bilirim seni, hınzır, gene kimin peşindesin kim bilir?
+Kendi peşimi bile bıraktım.
Bir çok kişinin önerdiği Hakan Günay'ın bu kitabı uzun zamandır okumak istediklerim arasindaydı kişisel bunalımlara oldukça çok yer veren bu kitap üç bölümden oluşuyor
İlk bölüm Kinyas Kayra ve Hayat
Bu bölüm yaşarken ölmeyi ,bir insanın psikolojik olarak son noktaya gelmesini , hayatın ne denli kötü olabileceğini ,insanın kendine sınırsız zarar verme gücünü olduğunu okuydum. Bu bölümü okurken bu kadar negatiflik beni bunaltmıştı ama bir şey ile kitabın seyrinin değiseceğine medet ummuştum.
İkinci bölüm Kayra'nın yYolu
Bu bölümde Kayraya ne kadar aptal olduğu binlerce kez söylemek istedim Kayra benim için ruhu olmayan bir cesetti . Bu bölümde bir şey anladım o da ikisininde asıl sorunu bana göre inançsızlik olduğuydu bir kez daha insanın dini görüşlerinin onu ayakta tuttuğu kanatine vardım .
Ve Üçüncü bölüm Kinyas'ın Yol
İşte bu bölüm beni kitaba bağladı kitabın başından beri beklediğim karanlığı aydınlatan şey bu bölümdeydi Kinyasla gurur duydum bir insan en dibe batmışken nasıl bir azim ile böyle bir noktaya gelebilirdi ? Şaşırtıcıydı.
Kitabı bitirince içimde Kayra'nın da hayatında aynı sonucu almasını istedim bir an ama sonra kitabın asıl anlatmak istediği şey bozulacağı için vazgeçtim bu düşüncemden. Kitapta altı çizilecek oldukça güzel bölümler de bulunuyor aynı zamanda iki farklı bakış açısını okumak keyifliydi...
İyi okumalar
Kinyas ve KayraHakan Günday · Doğan Kitap · 202226,9bin okunma
Benim adım Kinyas. Gün ağrıyor. Başım ağrıyor. İsmimi kendime ben verdim. Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi. Bütün insanlara kızgınım. Yaşadıkları için. Hayattan midem bulanıyor… Ateşle oynarım. Yeterince benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı yakabilirim. Benim adım Neron. Geceleri, çaldığım
Vazgeçemem sandığım insanlardan vazgeçtim, unutamam dediğim şeyleri unuttum, kaybetmekten korktuğum herkese kapıyı ben açtım.
Kimse ne kalbimde ne de sırtımda yük değil artık. Her şeye geçmiş olsun.