Sabahattin Ali çok sevdiğim yazarlardan biridir. Muhteşem betimlemeleriyle kitaplarına beni çekiyor adeta. Yaşama dair bir çok alıntılar yapacağımız paragraflar sunuyor. Evet, yazar bu kitabında bana göre okuması biraz zor, yazı dili biraz ağır kelimeler kullansa da bence başından sonuna kadar kitabın içinde buluyorsunuz kendinizi. İnsanın ruh halini, içinde bulunduğu psikolojiyi okura çok güzel ulaştırdığını düşünüyorum. Genel anlamda yazar bu kitabında, toplum içerisinde her bireyin zorda kaldığı, içinden çıkamadığı durumlarda suçu içindeki şeytana attığını Ömer karakteri ile gözler önüne sermekte.
....
"İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum, müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizdeki şeytan yok... İçimizdeki aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var..."