İnsan yaşadığı sürece güçlü olmalı.
Sayfa 35 - April Yayıncılık
Karısı da başka kadınlar gibi bağırıp çağırsaydı, başının etini yiyip lanetler okusaydı içi belki daha rahat edecekti. Bu kadar kolay vazgeçmesi, vazgeçişin tortusunu hüzünlü biçimde bastırması adeta nefesini kesiyordu. Anlaşılmak ve saygı görmek için kadının gösterdiği umarsız çaba iyi mi kötü mü bilmiyordu. Fakat kendisinin benmerkezci ve sorumsuz olduğundan emindi. Onu kötü tarafa yaklaştıranın, karısının boğucu sabır ve iyiliği olduğunu düşünmek istedi.
Sayfa 85 - April Yayıncılık
Olması gerekenden çok daha sakindi, içinde öyle büyük acılar mayalanmış, öyle onulmamış yaralar taşıyormuş da bu sadece görünen yüzeyiymiş gibi, korkutan türden bir sakinlik.
Sayfa 66 - April Yayıncılık
Ne kadar derin nefes alsam da göğsüm rahatlamıyor.
Sayfa 45 - APRIL YayıncılıkKitabı okudu
"Abla... Dünyadaki bütün ağaçlar kardeşim gibi."
Sayfa 124 - APRIL YayıncılıkKitabı okudu
Sadece bir kez, tek bir kez haykırmak istiyorum. Pencerelerin ötesindeki karanlığa doğru koşmak istiyorum. Öyle yapsam bu yumru dışarı fırlar mı acaba? Olur mu, böyle olması mümkün mü?
Sayfa 45 - April Yayıncılık
"Abla... Dünyadaki bütün ağaçlar kardeşim gibi."
Sayfa 124 - A.P.R.I.L YayıncılıkKitabı okudu
Bazı olaylar geçtikten sonra bile, onca korkunç şeye maruz kaldıktan sonra bile, insan yiyor, içiyor, tuvalet ihtiyacını görüyor, yıkanıyor ve yaşamaya devam ediyor. Hatta kimi zaman kahkahalarla gülüyor.
Acısının mucize gibi dindiği anlar, güldükten sonraki anlar olurdu.
Uyuyabilsem. Bir saat de olsa bilinçsiz kalabilsem. Uyanıp sayısız kez çıplak ayakla dolandığım ev geceleri soğuk oluyor. Soğumuş pilav, soğumuş çorba gibi. Siyah pencerenin dışından hiçbir şey görülmüyor. Karanlık giriş kapısı bazen gıcırdama sesi çıkartıyor ancak gelen melen yok. Yatağa dönüp yorganın altına elimi koyuyorum, yorganın altı, soğuk.
Sayfa 32 - A.P.R.I.L YayıncılıkKitabı okudu
O imge olmasaydı tüm bu sabırsızlık, rahatsızlık, huzursuzluk, acı veren şüphe ve otosansürü yaşamasına gerek olmayacaktı. Yaptığı bir seçimden ötürü -pek matah da değildi ama- her şeyi, ailesini bile kaybedebileceğine dair korkuyu tecrübe etmesine de lüzum kalmayacaktı. Pek çok şey kendi içinde çatlamalara sebep oluyordu. O normal miydi? Her şeyden öte, ahlaklı mıydı? Kendi kendini kontrol edebilen güçlü biri miydi? Cevaplarından emin olduğu bu sorulara artık cevap vereme hale gelmişti.
Sayfa 55 - April Yayıncılık
