Sönmüş saçlarında son damla ışık,
Bir düş'ün içinde gibi her akşam
Ve yüzleri duman kadar dağınık
Geçer bu sokaktan binlerce adam.
Umut gözlerinde ölü bir bakış,
Çığlık bir bükülüş dudaklarında;
Bulamadıkları nedir ki, yaz kış
Dolaşırlar şehrin sokaklarında ?
Sanki yalvaran bir duadır onlar,
Belki tanrılara açık vesvese
Bir nehir. Bu nehir her akşam akar
Derinden ruhları çağıran sese.
"O"nun ders verdiği hikmetten mahrum felsefeci, kâinattaki hakikî hikmeti elde edemez. Vesvese ve şüpheler girdabında kalp ve ruhunu kaybedeceği gibi, aklını da geveze eder.