Ruh Adam romanındaki kurgusal metafizik mahkeme hem Mahkeme-i Kübra denen Büyük Mahkeme’dir hem de Nihal Atsız’ın bizzat kendini sorgulayıp yargıladığı vicdanı ve bilinçaltıdır.
✍️ ARTIK KENDİ VİCDANLARIMIZIN MAHKUMUYUZ
Gazze’de çocuklar merakla gökyüzüne bakıyor. Yukarıda, kuş sürüsü gibi bir şeyler süzülüyor.
Bunlar kuş değil, ölüm habercisi kağıtlar. İsrail ordusu, uçaklardan Arapça yazılmış bildiriler atıyor. Kağıtlarda “ölmek istemiyorsanız bir saat içinde bu bölgeyi boşaltın, her yeri bombalayacağız”
AFŞIN'IN VEDAI
Elimdeki kısa notu okurken yüreğim daralıyordu. Atsız, bana yazmış ve küçük odadaki masanın üzerine bırakmıştı. Kendisi evde yoktu. O anda, Ankara'ya koşan sabah ekspresinin bir kompartımanında olmalıydı. Küçük kâğıdın üzerindeki yazı, her zamanki gibi «Azizim Altan»> diye başlıyordu. Önceden kararlaştırdığımız halde
MODERN RUS MAHKEMELERlNlN lZLEDlKLERl PROSEDÜRLERLE lLGlLl ÖNEMLi BlR DETAY
Eğer modern bir Rus mahkemesi açıkça önyargılı bir tutum alıyor, bir anlaşmazlıkla ilgili olarak açıkça bir tarafı tutuyorsa, bunu tam da Rusyada mahkemelerin bağımsız olduğunun varsayılması sebebiyle yapabilmektedir. Önemli olan tek şey, bir yargıcın üstlerinin
SÜSLENMİŞ ZİNCİRDEKİ TAŞLAR KISMET
Bugün en ciddi eserler yeni nesil tarafından komediye veya alaya alınarak dalga geçiliyor. Bu yüzden hayatı bir makine, ruhu bir hayal, vicdanı basit bir mahkeme gibi görmek ve yaşamak anlamını görev ve erdem kabul eden bilginlerle bilim adamları ile dalga geçilmekte değil midir?
***
“Havayı solumakta eşitlik yok. Her şeyden vergi alınan bu zamanda hâlâ hava üzerine vergi konulmamış olmasına ne dersin? Bundan daha garip bir şey olur mu?”
Sayfa 151Kitabı okudu
