"Hiçbir insan rastlamadım ki onda öğrenilecek bir şey olmasın."
Alfred de Vigny
Diyalektik ve Edebiyat Tarihi
... Çevrenin eser üzerindeki etkisi, araştırıcı için, daha çok istatistik bir değer taşır. Yanı şu veya bu ferdin özel durumu değil de, büyük sayıda fertler, meselâ bir felsefe veya edebiyat akımı, söz konusu olduğu ölçüde, geçerlilik kazanır. Söz gelişi Fransa'da realist edebiyatın temsilcileri (Villon ve Rebelais'den Moliére, Diderot ve Voltaire'e kadar) daha çok "Üçüncü Tabaka"dan, romantizminkiler ise (Chateaubriand, Vigny, Lamartine, Musset) küçük zadegândan (soylular) gelmektedir. Kısaca belli bir içtimaî zümrenin fertlerinde belli bir düşünme ve hissetme tarzı göze çarpar. (...) *
Sayfa 461 - İletişim Yayınları, 17. BaskıKitabı okudu
"Hiçbir insana rastlamadım ki onda öğrenilecek bir şey olmasın."
Alfred de Vigny,
KİTAPLAR İLE İLGİLİ ÖZLÜ SÖZLER
Ve en önemIisi kitapIarın şarjı bitmiyor.
KitapIarı yakmaktan daha büyük bir suç varsa o da onIarı okumamaktır.
Joseph Brodsky
Bazı kitapIarın son sayfaIarı bir arkadaşı kaybetmek gibi meseIa.
Bir kitap beni nasıI değiştirebiIir ki diyorsan, eIindeki kitaba bak; o da bir zamanIar odundu.
Kitap okumak, boş zamanı değerIendirerek değiI, zaman ayırarak yapıImaIıdır.
Bazı kitapIar tadıImaIı, bazıIarı yutuImaIı, bir kaçı da ağır ağır çiğnenmeIi ve sindiriImeIidir..
Francis Bacon
Bir kitap, içimizdeki donmuş değerIeri parçaIayacak bir baIta oImaIıdır.
Franz Kafka
AsıI iktidarın kitapta oIduğunu gördükten sonra, hükümdarIar da kaIeme sarıIıp kitap yazmaya başIadıIar.
AIfred de Vigny
"Hiçbir insana rastlamadım ki onda öğrenebilecek bir şey olmasın."
- Alfred de Vigny
Bu ne karmaşa ? Bu ne LEZZET!
ŞAİRİN GÖREVİ
I.
Niçin sürgünsün şair yaşadığın toplumda? (1)
Işıksız bir karmaşadır siyasal partiler,
Bir yararı olur mu şu tasasız ruhuna?
Çiçeğe durmuş şiirin sararıp soluyor;
O boğucu, kirli havalarında onların,
Güzelim buhurların, günnük kokuların;
Şaşırıyor yolunu soluklarını duyunca.
Köle ruhlu kavgalarında senin yüreğin,
Çimeni
Eylüllerde ölüyor, her mart yeniden doğuyor doğa. Kimler ölmemiş ki eylülde?
Turgeniyev, Kanuni Sultan Süleyman,
Richard Strauss, Şinasi, pante, Afred de
Vigny, Şarlemayn, Ahmet Rasim, Virgilius,
Yavuz Sultan Selim, Bela Bartok, Pasteur,
Emile Zola, Dvorjak, Fahrenheit, Simenon,
Ruhi Su, Zeki Müren eylülle bu dünyadan göç edenlerin bir bölümü... Diyelim ki en tanınmış ölüler. Tanınmayanlar çoğunluktadır.
.
Eğer bu iki yavru olmasaydı o güzel ve kederli dul, erkeğini bu büyük imtihan karşısında yalnız bırakmazdı! Lâkin bir vazifesi vardı. O iki yavruyu dağlara kaçırmak, onlara orada açlığa tahammül etmeği ve şehirlerde bir lokma ekmeğe ve bir yatacak yere mukaabil insanın önünde av avlayan zelil hayvanların insanla akdettiği ittifaknâmeye hiç bir zaman dâhil olmamayı öğretmekti.
...
Şâir, kurdun o son bakışında ne demek istediğini anlıyor. Asil hayvan, o son bakışıyle demek istiyor ki: “İnlemek, ağlamak, yalvarmak hepsi zillettir. Kaderinin seni sevkettiği yolda uzun ve ağır vazifeni dişini sıkarak ifâ et! Sonra da benim gibi hiç ses çıkarmaksızın ıztırap çek ve öl!”
Bu kurt hikâyesi kaç defâ beni derin derin düşündürdü. Zannettim ki şâir Vigny bizim mâcerâmızı anlatmış! O erkek kurt, ölen ordudur; o dişi kurt, anne Anadolu'dur, o kurdun yavruları İnönü ve Dumlupınar çocuklarıdır ki dul annelerinden aldıkları dersi tekrâr ediyorlar:
“Hakkıdır hakka tapan milletimin istiklâl!”
.
Sayfa 93Kitabı okudu
Hiçbir insana rastlamadım ki onda öğrenilecek bir şey olmasın.
Alfred de Vigny
Nedim, Nef'î, Galip, Millî Mücadele, hürriyet ve istiklal aşkı, Alfred de Vigny'nin şiirinin çerçevesinde, ıssız ormanda, ayışığında, yaralarını yalayarak sessiz ölen kurdun etrafında çok tabiî unsurlar gibi toplanmıştı. Bir şimşek parlıyor, biz Mustafa Kemal'i, Anadolu dağlarında yorgun orduyu toplar görüyorduk; bir başka şimşek ışığı daha, ömründe bir kere bile gülmek fırsatını bulmamış kadınlar ve yetim çocuklar, bakımsız, viran şehiller, işgal altında İzmir ve İstanbul, boynunu bükmüşler kurtarıcı bekliyorlardı.
