İkinci Sarah Jio romanımı da bir nefeste bitirdim, pek hoş pek duygusal ve eski zaman günümüz gidiş gelişlerini çok seviyorum ancak iki romanında da gözüme fazlaca batan tek şey, tesadüflerin inandırıcılıktan uzaklaşmasıydı. örneğin yıllar sonra gittiği adada sahilde yürürken karşılaştığı ilk insanın görmesi gereken ilk kişi olması gerekmezdi bence, o kadar fazla tesadüf var ki biraz insanın şevkini kırıyor, her şeye çok çabuk ulaşılıyor. onun dışında okunması zevkli bir kitap, ve ben ikinci dünya savaşına çokça ilgisi olan biri olarak böğürtlen kışı ve bu kitabı da çok sevdim. ama mantık hatası ararsanız fazlaca bulabilirsiniz:) sadece anın tadını çıkarın
İnsan Çürümeye Başladığında . Kitap her ne kadar polisiye roman olarak teşhir edilse de basit bir hikâyeleme ile uydurma Behzat C’den hallice bir kurguya sahiptir.
Cinayet büroda
