bazen, hayat
Bazen hiçbir şey göründüğü gibi değil. Bazen, ömür dedikleri öyle upuzun saatler, günler, aylar, yıllar, yaşlar, bir sürü suratlar, şehirler, bitmez yollar değil. Seneler bir yolunu bulup geçirilir. Bu şehirden o şehre kaçıp gidilir. Mevsimler değişir. Yağmurlar yağar. Birkaç yabancı gelir ve gider. En sonunda akılda, yürekte, hatırda kalansa
Sayfa 26 - BAZEN, HAYAT / Aysu AltaşKitabı okudu
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı
yalnız bile değilim.
Sayfa 330Kitabı okudu
~~
Unutulmuş gibiyim ben. Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu
Unuttum ben kendimi de…
~~
Sayfa 330Kitabı okudu
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim.
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu
Unuttum ben kendimi...
Artık yalnız değilim...
Benim dışımda olan rastgele bir işi güçlükle yönetebilmişimdir; ya da yapabilmişsem, zamanın koşulları içinde ve kendi yordamımca yapmışımdır, yalnızca bana güvenmiş, beni sıkmamış ve iyi tanımış olan insanlar için çalışmışımdır. Çünkü iyi sürücüler, yürümek istemeyen bir attan bile faydalanabilirler.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim.
Belki de yalnızlıktan
Daha fazla bir şey bu.
Unuttum ben kendimi de Stepan.
Sayfa 330 - Yapı Kredi Yayınları, 7. Baskı, Şubat 2011.Kitabı okudu
"Unutulmuş gibiyim ben. Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim.."
Unutulmuş gibiyim ben.
Ve insan
Bir bakıma unutulmuş gibidir
Bilmem ki, nasıl anlatmalı, yalnız bile değilim...
Sayfa 330 - Lusin
eiji'nin mektubu...
ash
seni görmediğim ve nasıl olduğunu bilmediğim için endişeliyim. daha önce bana "farklı dünyalarda yaşıyoruz" demiştin. ama bu doğru mu emin değilim. farklı ülkelerdeniz, ten ve göz renklerimiz farklı. ne olmuş yani? biz dostuz yetmez mi? başka neye ihtiyacımız var ki?
amerika'ya geldiğim için çok muyluyum. burada bir sürü arkadaş edindim. hepsinden de öte... seni tanıdım, ash.
defalarca bana, senden korkuyor muyum diye sordun. ama asla senden korkmadım. tanıştığımızdan beri bir kere bile.
aslında hep, benden çok daha üzgün olduğunu hissettim. ruhun acı çekiyor gibiydi.
benden daha akıllı, daha olgun ve daha güçlü olduğunu biliyorum. ama yine de...
hep seni korumak istedim. şaka gibi, değil mi?
ama seni neyden koruyacaktım?
seni geleceğinden korumak istedim. çünkü kadersizliğin seni perişan ediyordu.
bir gün bana, hemingway'ın kitabındaki leopardan bahsetmiştin, hatırlıyor musun?
hani şu dağın zirvesinde ölen... ama asla aşağıya inemeyeceğini bilen...
ama senin bir leopar olmadığını ve geleceğini değiltirebileceğini söylemiştim. bu doğru ash, kaderini değiştirebilirsin.
yalnız değilsin, ash. ben senin yanındayım. ruhum hep seninle.
sayonara amerika... sayonara new york...
ama sana "sayonara" demeyeceğim, ash.
çünkü bu bir elveda değil. bir gün birbirimizi tekrar göreceğimizi biliyorum.
sen benim en iyi arkadaşımsın, ash.
Hikmet, 'Şiirimle yalnız kendimle ya da başka ozanlarla değil, herkesle, istisnasız herkesle, yaşamlarının çeşitli devrelerini yaşayan bu çeşitli ruhsal durumlar içinde bulunan herkesle konuşmak amacını güdüyorum. Şiirlerimin, savaşan ihtilalcilere olduğu kadar sevgilisini düşünen sevdalılara, hayata küsenlere olduğu kadar hayata sımsıkı bağlı olanlara, okuyup yazma bilmeyen köylülere olduğu kadar kafaları bilgi dolu aydınlara da yararlı olmasını istiyorum. Herkese hitap edebilmeyi istiyorum. Çünkü benim şiirim insanlarla konuşmaktan ibarettir. Biçim bakımından da titiz değilim. Gençken Doğu şiirinin biçimine karşı savaşmıştım. Sonraları rübailerin bile bazen işe yarayabileceğini, halk türkülerinin nakaratları gibi, serbest vezin gibi klasiklerin uyumu gibi ya da yeni şiirlerin kesik ritmi gibi kullanılabileceğini anladım. Titizlendiğim husus, herkesin anlayabileceği bir dille, halk deyimleri ile konuşulan dille şiir yazabilmektir,' der.
