En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
Yazıyorum çünkü ...
Gönül dökmez -ise - yanık yüreğinden demleri ...
Acep söner mi bu yanık yürek demleri ...
müberrâişe
Sürgün
nicedir seyduna'nın dağlarında kuşlar yerine
kurşunlar kanat çırpardı.
kurşun, kendi çığlığına uyanır,
kendinden utanırdı bu coğrafyada,
ki hiç sevmedi sesini, ismini...
ölüm arayan, ışığında oturur ağlardı.
ne zaman çığlık kopsa, bilirdi,
ardı derin susku kuyusu olurdu,
bir yaprakta olsun solumazdı hayat.
şehirleri birbirine
MARIENBAD AĞIDI' ndan
Goethe 74 yaşındayken, 19’unda bir genç kızı Ulrike’yi sever. ağzından yazdığı, şimdiki ruh halini şaşırtıcı bir biçimde ifade eden aşağıdaki dizeleri koyar.
Bu şiir reddedilmesi üzerine duyduğu üzüntüyü yansıtır. Goethe şiiri 5 eylül 1823 yılında Cheb'ten Weimar'a giderken yazmaya başlar, 12 eylül'de yolculuğunun bitmesiyle
Zahmet Vakti
Yaşamak bir sokak lambası gibi
Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşüyor
Artık delirir koşar şimşeklerim
Yaşamak bu nadir ve gevşek
Hayır bugün hiçbir kimseyi alkışlamıyorum
Ve onların dikilip içi yumurta çürüğü kokan
Kristal fanuslarına baka durdukları gibi bakıp durmuyorum
Ve bazı bey alıkların dediği
Bir yanık kokusu genzimde
Bir ruh sancılar içinde
Evrilmeye çalışan zihin mucizelere gebe
Mümtaz bir yalnızlığın mahcup mizaçları serzenişte
Benzer acıların muadili deva olmuyor hislere
Ağır bir tokat gibi sivriliyor cümlelerde
Sarhoş birkaç aşk cümlesi soluk arıyor masum bedende
Tövbeler ziyanda zihin tarumar
Yürek beklemekten yorgun
Yol aldırası sevdalar suskun
Bir deli fırtına öfkesi savurur bedenleri
Sararmaya yüz tutmuş kalıp düşünceleri
İçimdeki esintiler es vermez azat etmez
Kilit tutmaz kapılar dilsiz
Fırtınalara dayanmış da bahara hasret kalmışım sanki
İyiyim dediğim haller 40 gün gitmez
Seslendiğim yarınlar ses vermez
Biterken bir yaşam siler acımasızca senli izleri
Kapanır aslında mevzular kendinden sanar marifeti..
12/1/2024
Pınar PEKĞÖZ
İçinde evrenin sırrını taşıyan beden
Telaşını ömrüne pay etmeyi nasıl başardı?
Telaş noksanlığı huzura yakışan bir rozet kadar gururlu
Gözler yerde çilelerin döküldüğü zeminler kaygan
Yürek yakan bakışlar çoktan kendini yakmış
Tuhaf olan bundan kendisinin bile haberdar olmayışı
Farkedildiğini farketmez mi insan?
Bir deli bakışı tanırım
"Devrilesi Moskof!” diye başlayan
Bir türkü söylerdi anam eskiden
Yanık yanık “Ooof! Of!” diye başlayan
Bir türkü söylerdi anam eskiden.
Onda bir memleket, bir vatan derdi
Gözümden bir cihan geçer giderdi
Her beytin sonunda “Aah vatan!” derdi
Bir türkü söylerdi anam eskiden…
Türkü değil mısra mısra öğüttü
Beni kaç geceler böyle
Sen bayramlar kadar
Canlı ve güzelsin
Bazen yanık bir türkü
Bazen gazelsin
Can masmavi bir göldür
Yürek bir kırmızı güldür seninle
İstesen de istemesen de
Koparamazsın ki
Bahaettin Karakoç - Yürek Bir Kırmızı Güldür Seninle
yazdığım ilk şiirlerden biri
Efsunlu bir gömlek giydi Aslı,
Bembeyaz bir gecenin karanlığında
Öyle bir Efsun ki yaktı yıktı keremi.
Zindan eyledi zemheri.
Ah etti,
Ahı küle çevirdi Keremi.
Aslı incecik belini büktü,
Topladı tüm külleri sırma saçlarıyla.