Insan olarak bizim anlamamız gereken doğrunun her özgül durumda nasıl biçimlendiğidir. Her doğru olan
, bağlantı kuran ilkeye uyum gösteren, her yanılış ise kendini ihtiyaçtan vâreste görendir.
Sayfa 33
Hayır, özgürlük istemiyordum. Sadece bir çıkış yolu; sağdan, soldan, nereye olursa olsun; başka hiçbir talepte bulunmuyordum; çıkış yolu bir yanıltmacaysa varsın olsundu; istek küçüktü, yanılış daha büyük olamazdı.
Şimdiye kadar sürüyle çok çıkış yolum olmuştu, şimdiyse artık bir teki bile yoktu. Kalakalmıştım. Beni çivileyip bir yere çaksalar, serbestliğim bundan çok daralmazdı. Niçin mi? İstersen ayak parmaklarının etini aşındır, nedenini bulamayacaksın. Parmaklık demirine yaslan, bastır, sırtın ikiye bölünsün, nedenini bulamayacaksın. Çıkış yolum yoktu,
Bizim dilimizde, Türkçe'de doğru doğuru'dur; yanlış ise yanılış. Gerek kâinatın düzeninde, çekip çevrilişinde ve gerekse toplumun biçim alışında, işleyişinde doğurucu olan, verimli, üretken, bereketli olanı doğru sayıyoruz veya saymamız gerekiyor. Doğru demek hayatın savunulması demektir. Buna karşılık yanlış bir bütün olarak tabiatı ve toplumu
Şahsi doğrular nasıl bir yanılıştan başka bir şeyi ifade etmiyorsa, milli doğrular da topluca yanılıştan başka bir durumu yansıtmazlar.
..
İnsan olarak bizim anlamamız gereken, doğrunun her özgül durumda nasıl biçimlendiğidir. Her doğuru olan bağlantı kuran ilkeye uyum gösteren, her yanılış ise kendini ihtiyaçtan vâreste (uzak, kurtulmuş) görendir.
Sayfa 36Kitabı okudu
" Her doğuru olan bağlantı kuran ilkeye uyum gösteren, her yanılış ise kendini ihtiyaçtan vâreste görendir."
Sayfa 33
İnsanları umursamamak? Evet öyle de denebilir. Ama, garip bir şey, ben insanlara karşı aşırı derecede önem ve değer verdiğim için böyleyim; bunu da ben biliyorum. İnsanlara bu kadar değer vermeseydim, bana ne eşekliklerinden, yanılış ve yanlışlarından der geçerdim. Doğrusu da bu olurdu. Yapamıyorum ama.. dert ediniyorum onları. Onların küçülüşlerinde, aptallıklarında onurum inciniyor. Bu da size… sizlere gurur çılgınlığı gibi geliyor.
Sayfa 168 - Ötüken Yayıncılık
“İnsanoğlu kendi varlığında bir bağımsızlık özelliği algıladığında, yapıp etmelerinde kendine mahsus, kararı kendinin verip uygulayabildiği bir iktidar alanı bulunduğunu sandığında kendini Allah karşısında bir taraf, bir "yan" kabul eder. Hakkın kendinden sadır olduğu zannına kapılır. Bağlantılı kılan ilkeye tabi olmaksızın doğru davranabileceği görüşü edinir. Bu yan'a çekilme tutumu yanılıştan, yanlıştan başka bir şey değildir. Bu yanılış bir bozulmadan ibaret olduğu halde, taraf olmada inat eden insan heva ve heveslerini Allah'a doğrulatma çabasına girişir.”