Samsara
Samsara kelimesi Hinduizm'de geçmekte olup ölüm, yaşam ve ölüm döngüsünü anlatmak için kullanılmıştır. Yani, ölüp yeniden beden bulma bir nevi reenkarnasyon.
Samsara belgeselinde herhangi bir diyalog bulunmamaktadır. Dünyanın çeşitli yerlerinden görsellerle izleyenlerin karşısında bulunmakta olan belgesel, tüm yorum ve düşünceleri izleyenlere
Özgürlüğe Mahkum İnsan
Yaşadığı çağın en önemli filozoflarından biri olarak kabul edilen 
Jean-Paul Sartre aynı zamanda 1964 Nobel Edebiyat Ödülü sahibi önemli bir edebiyatçıdır. 1945-49 arasında yazmış olduğu Özgürlük Yolları üçlemesinde, varoluşçuluk felsefesini İkinci Dünya Savaşı atmosferinde soluk almaya çalışan karakterleri üzerinden anlatır. Bunu yaparken edebiyatı
Güzel yapmak, güzel eylemek, güzel yürümek, güzel giyinmek, güzel yemek, güzel konuşmak en belirgin vasıflarıydı. Bu vasıflar, yapay, yakıştırılmış, eğreti durmuyordu onda. Bir zevkiselim hâlini, bir cemal duruşunu, bir tabiiliği ifade ediyordu. Güzellik duygusu onun her hâline yansıyordu. Arkadașlığı güzeldi. Yazdıkları güzeldi. Yüzü güzeldi. Hüznü ve yalnızliğı ve sükûtu bile çok yakışırdı ona. Bu güzellik hassasiyeti ve dikkati onu ihsanın özüne, merkezine yaklaştırıyordu. Yani Allah'ı görüyormuşçasına yaşama inceliğine. Çünkü biliyordu, Efendimiz buyurmuştu ki "Sen
O'nu görmüyorsan da O seni görüyor."
Dolayısıyla her an O'nunla birlikte olma şuuru onu, bütün yapıp ettiklerini en güzel șekilde yapma rikkatine götürüyordu.
Hayatı seviyordu. Varlığa muhabbetle bağlıydı. "Ay dehşet, göğe bakın." diyordu. Bir çiçeği, bir böceği, bir ağaç, bir çocuğu (en çok da bir
çocuğu), bir kediyi hayranlıkla izleyebiliyordu. Etrafını heyecanla, çoğu zaman dışarıya taşmayan bir iç coşkusuyla seyrederdi. Bundan dolayı aynı yolu sıkılmadan defalarca yürüyebilir, aynı sokaktan yüz defa geçebilirdi. Yaratılmış olana duyduğu bu yüksek muhabbeti de her diri tuttuğu hayreti sayesinde koruyabiliyordu.
Sayfa 94Kitabı okudu
Gölgelerin Arasındaki Işık (AI)
Bir gece, Ay'ın ışığıyla aydınlanan eski bir ormanın derinliklerinde, Elara Beypazarı yalnızca yıldızların göz kırptığı gökyüzünü izlerken, ansızın bir huzursuzluk hissetti. Orman, sanki nefesini tutmuş, bir şeyin gerçekleşmesini bekliyormuş gibi sessizleşmişti. Elara Beypazarı'nın etrafında, zamanın ve mekanın ötesinden gelen, eski bir
gecenin,  rayların, gözlerin şerrinden ona sığındım. olmadık yerde insanın canı tutar uzakları çeker diye korktum uzaklardan ona sığındım. şehrin karanlık bir ağzı var, kaldırımlar boyunca evleri, otomobilleri, kafeleri, yapay çiçekleri çiğneyip tüküren ağzı beni de çiğner tükürür dedim ona sığındım. o kadar çok sığındım ki bir ağaç kavuğunu andıran dalgınlığından başını çıkarıp "yeter," dedi, "yeter tanrı'ya bu kadar sığınsaydın ererdin." tabi onun böyle ansızın çıkışları beni yıldırmaz. onun yeter deyişinde bir yetmez, git deyişinde bir gitme vardır. 
“Öz Savunma”
Ben Gül teorisi diyorum.Güz üzerine düşündüm.Gül,kendini korumak için diken çıkarıyor.Bir Gül’ün bir bitkinin bile özsavunması vardır.Özsavunma için doğaya, tabiata bakmak bile yeterlidir.Bir Gül kadar bile kendimizi özsavunmaya hakkımız yok mudur? Özsavunma kutsaldır.Hatırlıyorum küçükken bizim köyde ihtiyar bir amca vardı, diyordu ki biz kuru