Bloom : Who?(Bir Türk kızı mı?)
"Yukarı bakıyor. Hurma seraplarının yanında Türk kostümlü güzel bir kadın önünde duruyor. Gösterişli kıvrımları, al şalvarıyla ve altın işlemeli cepkenini dolduruyor. Geniş sarı bir kuşak onu kuşatır. Geceleri beyaz bir yaşmak menekşesi yüzünü kaplıyor, geriye sadece iri kara gözleri ve simsiyah saçları kalıyor."
(He looks up. Beside her mirage of datepalms a handsome woman in Turkish costume stands before him. Opulent curves fill out her scarlet trousers and jacket slashed with gold. A wide yellow cummerbund girdles her. A white yashmak violet in the night, covers her face", leaving free only her large dark eyes and raven hair.)
Sayfa 395 - Wordsworth ClassicsKitabı okudu
Yaşmak mı?
"Artık ayrılık zamanı geldi, yolumuza gidelim; ben ölmeye, siz yaşamaya. Hangisi daha iyi? Bunu Tanrıdan başka kimse bilemez. "
Kurultayın kadınlar açısından da önemi büyüktü:
Kongreden önce, 5 Aralık 1934 tarihinde kadınlara seçme ve seçilme hakkı verilmişti
8 Şubat 1935'te yapılan genel seçim sürecinde kadınlar sadece milletvekili
adayı yapılmamış, CHP'ye üye olmaları için de yoğun kampanyalar başlatılmıştı. Sonuçta
18 kadın milletvekili olmuş ve binlerce kadın
kitapta ailesinin de yazılarını sıkça görüyoruz bu da onlardan biri
Günlerden 9 Temmuz galiba. Saat gecenin biri. Tüm duyguların tükendi mi yoksa çok mu yoğun, adlandıramıyor, çünkü hayatında hiç ölümü beklenenistim şu ana kadar. Ölüm bana hiç gelmez sanırdım, onu tanıyana dek.
Ama Azrail dadandı, gitmek bilmiyor. Birbiri ardına hızla gel gidiyor yakınıma. Ama böylesi korkulu bir bekleyişim hiç olmamıştı.
Eğer anneysen, bir an düşün, yavrunun başı üstünde dönüp dolaştığını, her saniye aldı mı canını diye nefesini yokladığını. Ağlamak ne güzelmiş meğer yasak olunca, anladım. Ağlamak bile yasak bana gözlerimin dolması bile yasak
Tek istediğim, sel gibi, çağlayan gibi, hiç kontrol etmeden boşalması gözlerinden yaşların. Kuru kuru, için için ağlamak çok acı veriyor.
Bazen kendimi ruhu alınmış mermer heykellere benzetiyorum vursalar, kurşunlasalar işlemeyecek bir heykele. Hareket ediyor, yaşmak için yiyor, konuşuyor, ama ruhu uzaktan kumandaya bağlı.
İnsan ne kadar yalnız, yaşamak ne çaresiz ve ne zavallı, kaderin ne oyun oynayacağını boyun bükmüş bekliyoruz, zaman ne gösterecek diye.
Keşke yukardan bakan heykelin ruhu da taş olsa ve acı çekmese acı çekmenin sonu yok, bundan daha acısı yok. Korkuyorum, çok korkuyorum, dua bile edemiyorum kabul olmazsa diye.
Bu kötü rüyadan kızımla beraber uyanmak istiyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
... ama siz bana şimdi memleketi otuz üç yıl idare ettiğim halde niçin kadınları serbest bırakmadığımı soracaksınız. Haklısınız ama bizim memlekette şeriatı aşmak kolay değildir. Şeyhülislamlar, hocalar, müderrisler, tarikatlar, şeyhler öylesine güçlüdür ki padişah nefes alıp da istediği şeyleri yapamaz. Bir ara kadınlardan çarşafı kaldırdım, yaşmak yeterli dedim diye bana da yapmadıklarını bırakmadılar. Lütfen hatırlayın. Bu Avrupalılaşma mücadelesi yüzünden büyük dedem Selim Han'ı bıçaklarla delik deşik ettiler, odasında şehit eylediler, dedem Mahmud canını zor kurtardı, ona da 'Gâvur Padişah' adını taktılar. Böyle bir ortamda siz olsanız ne yapabilirdiniz söyleyin bana. Padişah'ın her dediği anında olur diye bir şey yok. O görünüşte öyledir. Dengeleri elden kaçırırsanız sizi ya katleder ya da sürgüne yollarlar. Benim ne kadar samimi bir Müslüman olduğuma şahitsiniz ama beni bile İslam düşmanı diye yaftalayarak tahttan indirmediler mi?
Sayfa 231Kitabı okudu
Nereden geliyor bu hırsımız? Renkleri, sesleri, kokuları ile önümüzde salınan bu dünya bize neden yetmiyor? Niçin bakmakla dinlemekle, koklamakla kalmıyoruz da ille anlamak, her şeyi kendimize, sonra da birbirine bağlamak istiyoruz? Yaşamak, yalnız tenimizle, tenimizin iştihalariyle yaşmak az bir bahtiyarlik mı? İşte hayvanlar, işte bitkiler, işte büsbütün cansız sandığımız taşlar... Onlar da yaşıyor, başlarına bir de ruh derdi çıkarmadıkları için yaşamağı, her günün getirdiği zevki bizden daha iyi tadıyorlar. Biz ise duygularımızın bildirdikleriyle kalamıyoruz; onlara inanmıyoruz, ışığın aldattığını, ışığın eşya üzerinde bir örtü olduğunu sanıyoruz. Işık kalkınca da memnun değiliz. Gene her seyin, bizden kendini gizliyen, bize kendini sezdirmek istemiyen bir yanı olduğunu düşünüyoruz. Bilmek, anlamak hevesi bir bilmemek, anlamamak hevesi oluyor. İçimizde sanki ne kadar uğraşsak, didinsek bilemeyeceğimizi, dışarıyı da kendi kendimizi de kavrıyamıyacağımızı bildiren bir ses var;"o melâle düşüyor", gene de durmadan o yolda koşuyoruz. Koşmak, durmadan koşmak, ama öyle bir koşmak ki ilerletmiyor, yer değiştirtmiyor. Kendi kendinde kalan bir hız...
Sayfa 60 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Mustafa Kemal
dağ başını efkâr almış
gümüş dere durmaz ağlar
gözyaşından kana kesmiş gözlerim
ben ağlarım çayır ağlar çimen ağlar
ağlar ağlar cihan ağlar
mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür
altmış üç ilimiz altmış üç yetim
yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer
Mustafa Kemal
dağ başını efkâr almış
gümüş dere durmaz ağlar
gözyaşından kana kesmiş gözlerim
ben ağlarım çayır ağlar Çimen ağlar
ağlar ağlar cihan ağlar
mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür
altmış üç ilimiz altmış üç yetim
yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer
Sayfa 131Kitabı okudu
Eski, yalnız kaldı
şimdi bize
bu mor yaşmak
sonunda her şey
bir yenilgi mi
Adanmış Şiirler; “Sevgili Gecem”, Atıf BedirKitabı okudu
Merhum Cahit Zarifoğlu Yaşmak'ta şöyle diyor,mealen: Söyleyin bana iki hayatınız mı olacak? Birisiyle sanatınızı icra edecek,diğeriyle yaşayacaksınız, öyle mi? Yok böyle bir şey, diyor, size bir hayat bahşedilirve o hayat aynı zamanda Müslümanca yaşamakla emrolunduğunuz bir hayattır. Bu hayat aynı zamanda günlük meşgalelerinizi, işinizi gücünüzü, ticaretinizi, eğitiminizi,insani ilişkileriniz de sürdüreceğiniz bir hayattır. Tabiatıyla dine ait olan ve dine ait olmayan diye ikiye bolünebilecek parçalı bir hayat imkanı yok.
Sayfa 138Kitabı okudu
