Kadın hıçkırarak geri çekilip, ıslak gözlerle kendisine döndüğünde bakışları birbirine değdi, kısacık bir an için zaman
yavaşladı. Sanki rüzgâr esmeyi, kar yağmayı bıraktı. Ezel gördüğü o güzel yüzle, o hüzün ve ıstırap dolu çakır gözlerle adeta donakaldı.
Yavaşça yutkunarak, "Sen," diye soludu. Sen...
Günlerdir düşünmekten kendini alamadığ kadın burada,kollarının arasındaydı..