Babasız, küçüklüğünde hırsızlıktan hapishaneyle tanışarak kendince hayata karşı durmayı seçmiş ve tüm edebi eserlerini hapishanede yazan yazar, sonraları bir anarşist olarak ezilen halkların yanında yer almış, Amerikan Kara Panterler, Alman Kızıl Ordu Fruksiyonu, Filistin Kurtuluş Örgütü'ne direkt ve yazdığı makalelerle dolaylı olarak kalan ömründe destek vermiştir. Deist, eşcinsel ve sömürüye karşı olan yazara göre; karşılarında Beyaz, açık ve de Amerika gibi mutlak bir düşman vardır.
Zorbalık ile şiddetin ayrılması gerektiğinden bahsederek açıkça tabii olduğu beyaz Fransız ve ayrıca Yahudi toplumuna karşı tavır alır. 5 yıl gibi kısa sürede yazdığı tiyatro oyunlarında; zencilerin ezilmişliğini (Zenciler) ve burjuva sınıfının kokuşmuşluğunu (Hizmetçiler, Paravanlar ve Balkon) dile getirir. Fas'ta bir hapishane ile genelev arasındaki mezarlığa gömülmesini vasiyet edebilen bu sistem mualifi kalemi, günümüz dünyasında ABD'de katledilen bir siyahın son sözleriyle analım: NEFES ALAMIYORUM.
