En Eski John Fante Sözleri ve Alıntıları
En Eski John Fante sözleri ve alıntılarını, en eski John Fante kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ah hayat, buruk ve tatlı trajedi. Mahvıma neden olan göz kamaştırıcı orospu."
'' Konuş benimle Rosa. Bir kez olsun bu tarafa bak. Seni seyrettiğim yere.''
Ne olduğunu bildiği ölümsüz bir şeydi ruh. Üzerinde tartışmayacağı ölümsüz bir şeydi ruh. Ölümsüz bir şeydi ruh. Her ne idiyse ruh, ölümsüzdü.
"Kar tanelerine anlat öyleyse, Bandini..."
"Kaldırımda hırslı bir şekilde yürüyordum, bana son derece garip görünen insanların yanından geçerek, hayaletlerin; dünya bir hayal gibi, şeffaf bir düzlemdi ve üstündeki herkes çok kısa bir süre için oradaydılar, hepimiz, Bandini, Hackmuth, Camilla, Vera, hepimiz kısa bir süre için vardık, sonra başka bir yere gidecektik; hayatta olmaya çok yaklaşıyor ama olamıyorduk."
''Ölüler hayata döner mi? Kitaplar hayır diyor, gece evet diye haykırıyor. ''
Sayfa 17
''Ruhunu yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda? ''
Sayfa 100
Tanrım, artık bir ateist olduğum için beni bağışla, ama Nietzsche'yi okudun mu? Ne kitap!
Çay içtik. Bayattı çay. Şeker de bayattı, top top olmuştu. Çay fincanları tozluydu, çay bayattı ve küçük kurabiyelerde ölüm tadı vardı.
Küfür utandırdı babamı, çünkü onun için 14 yaşındaydım hâlâ, zorla turlarına çıkardığı çocuk; olgun dostlarının bayağılığından korumak istiyordu beni.
Sayfa 40Kitabı okudu
Askerlik muayenesi için Sacramento Hastanesi'ne başvurmamı isteyen bir mektup aldım. Çürüğe çıkardılar beni. Astımım vardı. Bronşitlerim iltihaplıydı.
Gerekli bilgileri halk kütüphanesinden aldığım kitaptan edindim. Astım öldürücü müydü? Olabilirdi. Olsun. Dostoyevski'nin sarası vardı, benim astımım. İyi yazmak için vahim bir hastalık elzemdi. Ölümle baş etmenin tek yolu.
Sayfa 60Kitabı okudu
Çarşıya yürürken babamla gurur duyuyor, içten içe gülüyordum. Ölebilirdi, ama ne çıkardı? Dostoyevski ölmüştü, ama yüreğimde yaşıyordu hâlâ.
Sayfa 132Kitabı okudu
Katil ya da barmen ya da yazar, ne olduğunun önemi yoktu; kaderi hepimizin ortak kaderi, onun sonu benim sonumdu; ve bu gece, pencereleri kararmış bu kentte onun ve benim gibi milyonlarca insan vardı; ölmekte olan çimen yaprakları kadar ayırt edilemez milyonlarca insan. Yaşamak yeterince zor, ölmekse büyük işti.
Sayfa 114Kitabı okudu
İçimdeki zavallılık hissi kayboldu birden. Hayat sürüyordu, daktilo vardı, kağıt vardı, onları görmek için göz vardı, onlara hayat verecek düşünceler vardı.
Gözlerimiz buluştu, gülümsedi; bakmak istiyorsan bak, yapabileceğim bir şey yok, ama yüzüne bir tokat yerleştirmeyi isterdim doğrusu, diyen bir gülümseme.
Sayfa 10Kitabı okudu
