Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Alex Schulman
Alex Schulman Yorumları ve İncelemeleri
Alex Schulman yorumları ve incelemelerini, Alex Schulman kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Alex Schulman puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Keder bir varoluş durumu. Hiç değişmiyor, taş gibi oracıkta oturuyor.”
Kapakta üç çocuğa karşılık gelen üç balık var. Ve kitabın içinde canlı canlı kızartılan bir balığın tahammül edilmesi güç anlatısı. Bu kitabı özetle deseler sadece bunu söyleyip kenara çekilirdim.
Kitabın son sayfalarında okuru, ona ağlama molası verdiren bir infilak noktası bekliyor. Buraya kadar insana o kadar dehşetcengiz bir olay yok gibi
Özür dilemiyorlar, Çünkü kimse onlara bunu öğretmedi.
Evet bütün sosyal medyada her sayfada her anlatıcıda okurda gördüğüm ve şiddetle tavsiye edilen sarsılacaksınız cümlesini garantileyen kitabı ben de merak ederek okudum. Her sayfada her olayda bi sarsılma bekledim
Hikaye 3 cocuk ile başlıyor ara ara ebeveynleri giriyoe sahneye. Kitap kolay okundu cocuklarla hızlı tanıştık güzel ilerledi
Ama
Nils, Benjamin ve Pierre üç erkek kardeş. Annelerinin ölümüyle bir araya geliyorlar, çocukluklarından hatırladıkları yaz evine gidecekler. Akıllarında o kadar çok şey var ki. Yarım kalmışlıkları, ilgi eksiklikleri, yollarının ayrılışları gibi..
.
Hayatta Kalanlar’ı okurken hep bir tokat bekledim. Sonunda ise o tokat geldi, öyle çarptı öyle sersemletti ki.. Zamanda geri dönüşleriyle bir süre içine girmekte zorlandığım ancak sonrasında elimden bırakamadığım bir eser oldu. Son sayfanın ardından kapağa bir daha bakıp, oltaya aldanan üç balığı daha iyi anladım.
Bir de hiçbir şeyin göründüğü gibi olmayıp; arkasında farklı bir gerçeğin olabileceğini..
.
İsveçli yazar Alex Schulman ile sizin de tanışmanızı çok isterim.
.
Zeynep Tamer çevirisi, Barış Şehri kapak tasarımıyla~
224 syf.
8/10 puan verdi
Konuşmak yerine susmanın, anlamaya çabalamak yerine suçlamanın birike birike aşılamaz engellere dönüşümünün; bu dönüşümün sevgiyi nefrete nasıl evrilttiğinin hüzünlü bir örneği bu hikaye. Geleceğin geçmişten getirilenlerle kurulduğuna, bastırılan her şeyin su yüzüne çıkmak için sadece zamanını beklediğine dair bir aile anlatısı. ‘Hafif dalgalı ama
"Nils'in gitmesi, birinin gerçeklikten kaybolması anlamına geliyordu. Benjamin'i yerinde tutan, omzundaki bir elin yok olması. Benjamin'e bu ailenin var olduğuna ve kendisinin de onun içinde yer aldığına dair güven veren bir kişi eksilecekti. Yemek masasının üzerinden bakışını yakalayıp onu sessizce onaylayacak biri: Evet, sen
Hafızamdan atamadığım o sayfa sayısı, zihnimde yankılanan son cümle…
Hani filmlerde bir sahne olur, ana karakter travmatik bir haber alır sesler ve görüntüler flulaşmaya başlar, hafif dengesini kaybedip çakılıp kaldığı yerde istemsiz sallanır, etrafında kıyamet kopar ama yaratılmış hiçbir hissin var olmadığı bir boşlukta kalır birkaç saniye. Sonra gözlerini kırpıştırır ilk gözyaşı damlasıyla kendini kaybedercesine
Nils, Benjamin ve Pierre, birbirlerine yabancılaşarak büyüyen üç kardeş… Annelerinin ölümün ardından tekrar bir araya geliyorlar ve annelerinin vasiyetleri üzerine çocukluk travmalarının yaşandığı eski yazlık evlerine gidiyorlar. Bu evde yaşananlar hepsinde ayrı yara açmış ve dağılmalarına neden olmuş…
Kitabın sonuna kadar merak içinde ne yaşanmış olabilir diye düşünmeden edemedim. Sırf bu merakımdan sabah başladığım bu kitabı akşamına bitirdim. Kitabın son kısmında ters köşe oldum. Evet, yazarın bizden sakladığı önemli bir olayın olduğunu biliyordum ama bunu beklemiyordum. Kitabı bitirince üzerine düşünüp sindirmem zaman aldı diyebilirim.
Kurgusunun yanı sıra kitabın anlatım tekniğini çok beğendim. Kitap geçmişteki çocukluk anıları ve annelerinin ölümü sonrasındaki şimdiki zaman olarak ikiye ayrılıyor. Şimdiki zaman geriye doğru işlerken geçmişteki anılar ileriye doğru işliyor ve bu bölümler ard arda anlatılıyor. Yazar bu geçişleri o kadar başarılı bir şekilde yapmış ki okurken hiçbir kafa karışıklığı olmuyor. Hayran olmamak gerçekten elde değil.
Timaş Yayınları’ın yeni çıkan Dünya Edebiyatı Dizisi’nden çıkan bu kitabı ben çok severek okudum. Bu yıl okuduğum favori kitaplarım arasına girdi. Sizlere tavsiyem kitabı birlikte okuyabileceğiniz bir eşlikçi bulmanız. Çünkü kitap bittikten sonra üzerine konuşup tartışabilecek birilerine ihtiyaç duyuyorsunuz.
Okuyanlar kitabı etkileyici bulmuş, evet finali tam ters köşeydi, etkileyiciydi ama o kadar. Son 10 sayfaya kadar sıkılarak okudum. Hatta yorumları okuyunca aynı kitabı mı okuduk diye şüpheye düştüm. Anne ve babaları çocuklarına kötü davranmış deniyor. Yooo, ben onları kötü olarak görmedim sadece birkaç öfke patlaması yaşanıyor ama hangi ailede bu yok ki. Çocuklarımıza sesimizi yükselttiğimiz anlarımız olmuştur. Bu bizi kötü mü yapar? Sevgi görmemişler ama sırf sevgi görmediler diye bu kitabı etkileyici kılmaz. Benjamin çocukluğunda ailesini dağıtan bir durum yaşamış, bu da son 10 sayfada belirtiliyor. Sadece final beni etkiledi o kadar. Ben çok sıkıldım. Hep bir şeyler olacak diye bekledim fakat son sayfaya kadar hicbir şey olmuyor. Yani büyük bir şey beklemeyin boşuna.
Kurgu bir hikaye bu kadar gerçek bu kadar sohbet havasında anlatılabilirdi. İçimizde bir yerlere dokunacak sonu ile büyüleyecek bir hikaye. Yakından birinin sohbet olarak anlatıyor havası kitap okumaktan çok sohbet ediyorum gibi hissettirdi. Keyifli bir okuma yolculuğu oldu. Tüm okurların kendinden bir parça bulacağına inandığım duygusal hisslerin bu kadar net anlatılabilmesi büyük bir yazım ve çeviri başarısı bence. İyi aile yoktur kitabında geçen “Koşulsuz sevenler aileler değil çocuklar” sözü tüm okuma boyunca kulaklarımda çınladı adeta. Kapak ah o kapak tasarımı nasılda cuk oturmuş.
Hayatta Kalanlar, kitap için seçilen başlık:
hep ütopikleştirilen ve güzellemeler yapılan ve nihayetinde tüm yetişkinlerin kirli doğasıyla mücadele gerektiren; tehlikelere açık ve fazla korumasız olan o malum epoch çocukluktan kör topal olsa da her şeye rağmen yaşamayı seçen yani hayatta kalanlara nazire olduğunu sanmıştım ama aslında çok da derin bir trajedi yatıyormuş meğer hikayede- Molly!- Gerçekten geçirilen bir kazada hayatta kalan üç çocuğun hikayesini okuyoruz. İki bölüm, biri geçmişten günümüze kronolojik ilerlerken; diğeri günümüzden başlayıp yavaş yavaş geriye akıyor ve çarpıcı sona kavuştuğu ana doğru ivme kazanıyor. Kitap bana ilk başlarda Karl Ove’nin otobiyografik kitap serisi Kavgam’ı fazlasıyla anımsattı: benzer coğrafya, problemli alkolik ebeveynler, nefret-sevgi ilişkisiyle devam eden kardeşlik ve nihayet cenazeye bağlanan bölüm sonları. Gerçi Nordic edebiyatta sıklıkla gördüğümüz temalar ve benzer sorunlar, aynı kasvetli, hüzünlü atmosfer biraz da yine İsveçli diğer yazarımızın Denizadamı kitabını da anımsattı bu okuma. Severiz hem edebiyatını hem sinemasını. Yazarın yeni çıkan kitabını da alacağım ve okumak için sabırsızlanıyorum.
Üç erkek kardeş; Nils (13), Benjamin (9), Pierre (7) ve anne babaları. Karakterler bu kadar. Bütün kitap bu beş kişi etrafında geçmiş ve şimdiki zamanda yaşanan olaylardan oluşuyor.
.
Geçmiş kısımları doğrusal şekilde anlatılırken şimdiki zaman ise geriye dönük bir şekilde anlatılıyor. Zamanlar biraz birbirine geçmiş gibi gelse de öyle değil.
Sevgisizlik, geçmişte takılı kalan bir ruh ve yarım kalmışların hikayesi. Nesilden nesile.. kitap hakkında susmak istemiyorum ama hissettiklerimi düşündükçe sessizce satırlar ve bölümler arasında minik seyahatlere çıkıyorum. Kısaca mutlaka okuyun.
Adının ve kapağının hakkını veren nadir eserlerden ‘Hayatta Kalanlar’.
Kitap için tam bir aile hikayesi diyebiliriz. Alkolik bir anne ve babanın ilgilisizce büyümüş üç erkek çocuğunun hikayesini okuyoruz. Annelerinin ölümü üzerine bir araya gelen kardeşlerin yarım kalmışlıkları, pişmanlıkları tek tek irdelenerek bir iyileşme süreci oluşturuyor. Kabaca bakıldığında sıradan gelebilir, alışık olduğumuz bir konu gibi gelebilir ama önyargı bir yana kalsın, zaten kitaplardan öğrendiğiniz şey tam da bu değil mi?
Özellikle ‘Tokat etkisi yaratan bir şeyler okuyayım’ diyorsanız bir şans verin derim. Kitap zamanlar arasında geçişlerle yazılmış. Aslında kitabın başı olayın sonunu, sonu ise başını anlatıyor. Bu zamanlar arasında döngüyle oluşturulan eserler en sevdiğim tarzlar arasında yer alıyor.
Bir İsveç Edebiyatı okumak için güzel bir seçenek olacaktır.
Hayatın bir yolculuk olduğunu söylediklerinde aklıma bu yolculuğun trenlerde geçtiği gelir. Gidilen yolun, rayların, çoğunlukla kıştan bahara geçen bir havanın görüntüsü.. Malma İstasyonu da böyle bir sahnede okunan kitap olabilirdi pekala, hem de bir annenin, kızının ve torunun ellerinde tuttuğu..
.
Alex Schulman tek bir istasyonun hem düğüm hem çözüm olduğu bir hikayeyi ustalıkla anlatıyor. Gen aktarımı gibi travmaların da aktarılabildiğine inanan biri olarak fazlasıyla etkilendiğim bir hikayeydi bu. Oskar’a, Harriet’a, Yana’ya ayrı ayrı üzüldüm, bir sırrın ağırlığı altında kaldıkları için daha çok.
Karakterlerin kendi bakış açılarının sunulması, zaman ve kişilerdeki yumuşak geçişler, bir şeylerin olacağının sezdirilmesi ancak bunu gerilim değil de saf bir merakla yapması Malma İstasyonu’nu daha ‘gerçek’ kılıyor.
‘Mekan bir kurguda nasıl konumlandırılmalı- mekan kurmacada nasıl bir etki doğurabilir?’ sorularına da sağlam bir yanıt aynı zamanda. Hayatta Kalanlar’dan sonra şaşırtmıyor yazar. Yine bir aileyi tüm çıplaklığıyla gösterirken parçalıyor okuru~
.
Zeynep Tamer çevirisi, Barış Şehri kapak tasarımıyla ~
Kitapta geçmiş zaman bölümleri kronolojik olarak sunulurken, şimdiki zaman bölümleri tersine açılıyor. Yani aslında kitabın son sayfası, günümüz hikayesinin başlangıcı oluyor. Hikâye katman katman açıldıkça ve kardeşlerin çocukluklarına daldıkça gerçekler anlaşılıyor: Bu evde yaşananlar hepsinin karakterini, hayatını ve birbirleriyle ilişkilerini geri dönülemez şekilde etkilemiş, aileyi dağıtmış, herkeste ayrı bir yara açmış... Edebi olarak kitaptan büyük beklentilere girmeyerek okursanız gayet keyif alırsınız. Basit dille yazılmış, akıcı fakat sonu itibariyle oldukça çarpıcı ters köşe yapan güzel bir İsveç edebiyatıydı. Ayın favorilerine girer, kesinlikle okumanızı öneririm.