André Aciman Sözleri ve Alıntıları
André Aciman sözleri ve alıntılarını, André Aciman kitap alıntılarını, André Aciman en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Telefon konuşmamızdan sonra yaptığım ilk şey, odama bakıp, onun beni hatırlatacak neyi alıp götürdüğüne bakmaktı.
Sonra, duvardaki sararmamış, soluk renkli kısmı gördüm. O resim Oliver'a, ona ilk açıldığım sabahı hatırlatacaktı. Ya da taraçanın yanından bisikletle geçerken orayı görmüyormuş gibi yaptığımız günü. Yahut orada piknik yapmaya karar verdiğimiz ve birbirimize dokunmamaya söz verdiğimiz ve aynı günün ikindi vakti yatakta beraber yatmanın tadını çıkarmaya karar verdiğimiz günü.
Onun o resmi her zaman, tüm yaşamı boyunca masasının, yatağının ön tarafına koymasını, her yerde hep gözünün önünde tutmasını istiyordum. Gittiğin her yere as onu, dedim içimden.
Bir insan başkasının düşünme tarzını, kendisi de zaten aynı düşünme tarzının aşinası değilse, nasıl sezebilir?
Dönüp o günlere baktığımda, bunların hiçbirinden, risklerden de, utançtan da, tam bir öngörüsüzlükten de hiç pişmanlık duymuyorum. Güneşin lirik rengi, müthiş ikindi sıcağında uyuklayıp başları düşen uzun bitkilerle dolu bereketli tarlalar, ahşap döşemelerimizin gıcırtısı ya da komodinimin mermer yüzeyinde hafifçe hareket eden seramik kül tablasının sürtünme sesi. Dakikalarımızın sayılı olduğunu biliyor ama saymaya cesaret edemiyordum, tüm bunların nereye doğru gittiğini biliyor, ama kilometre levhalarını okumak istemiyormuşum gibi. Dönüş yolumu bulmak için ekmek parçalarını, kasten, bırakmadığım günlerdi; yedim onları. Oliver tam bir illet çıkabilirdi; beni değiştirebilir, yahut ebediyen mahvedebilirdi ve bu sırada da zaman ve dedikodular, paylaştığımız her şeyin bağırsaklarını çıkarıp, kırpıp budayarak geriye bir balık kılçığından başka bir şey bırakmayabilirdi sonunda. Bu günleri arayabilir, yahut belki de çok daha iyisini yaşayabilirdim, fakat o öğleden sonralarda, yatak odamdayken, yaşadığım anı yakaladığımı daima biliyordum.
Sayfa 162Kitabı okudu
Birisiyle birlikte olmak istiyordum. Ama yalnız olmak da beni rahatsız etmiyordu.
Sayfa 94Kitabı okudu
senin vücudunu tanımak istiyorum, neler hissettiğini bilmek istiyorum, seni ve senin vasıtanla da kendimi tanımak istiyorum.
onun nerede olduğunu niçin dert ediyordum peki? ikimiz için de istediğim şey bu değil miydi... kasaplarla fırıncılar falan? sırf o burada değil ya da benden kaçtı diye niçin böyle kafayı yiyordum, niçin şimdi yapacağım tek şeyin onu beklemek... beklemek, beklemek, beklemek olduğu hissine kapılıyordum?
beklemekte, işkence gibi gelmeye başlayan şey neydi?
eğer birisiyle birlikteysen, oliver, eve dönmenin zamanıdır. soru falan sorulmayacak, söz veriyorum, beni bekletme yeter ki.
Sayfa 154Kitabı yarım bıraktı
Her zamanki gibi, garez ve insanlık, zehre batırılmış iyilik gibi.
Sayfa 72Kitabı okudu
Burası, sen benim hayatıma girmeden önce seni düşlediğim yer.
Sayfa 107 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Biz birbirimizindik, ama birbirimizden o kadar ayrı kalmıştık ki, başkalarınındık artık. Yaşamlarımızda asıl hak iddia edenler işgalciler ve sadece işgalcilerdi.
şu anda hiçbir şey hissetmek istemiyorsun. belki de hiçbir zaman bir şey hissetmek istemedin.
Sayfa 221 - sel yayınları
'Kimse hayatını iki paralel yolda yaşadığını iddia etmek istemez ama hepimiz birden fazla hayat yaşarız, biri diğerinin altına sıkışmıştır ya da hemen yanı başındadır.'
Sayfa 45Kitabı okudu
‘Kar fırtınasının ortasında bile yazı geri getirmenin kolay yollarının olduğunu hiç unutmayacağım.’
Cep telefonlarının her şeyi sürekli bölmesine çok alışmıştım, öyle ki artık araya telefon girmeden öğrencilerimle kahve içmek ya da meslektaşlarımla, oğlumla konuşmak imkansızlaşmıştı. Telefon ziliyle kurtulmak, telefon ziliyle susturulmak, telefon ziliyle ötelenmek.
vücudumun tüm hücreleriyle inanıyorum ki, senin vücudunun hiçbir hücresi asla, asla ölmemeli, eğer ölecekse de vücudumda ölsün bari, demişti sanki...
Kimse yalnız kalmayı sevmez. Ama yalnızlıkla yaşamayı öğrendim.
Sayfa 80Kitabı okudu