İçimdeki minik de olsa kalan romantik kişiliğim edebiyatı ve şaşaalı cümleleri sevse de, Türkiye de bu dalda en iyilerinden biri olan Kahraman Tazeoğlu nu ilk okuyuşum. Bazı yerlerinde fazla abartı duygusallığa kaçsa da, genel olarak güzel cümlelerin bulunduğu bir kitap oldu benim için. Okudukça neden bilmem ama eskilere gittim. Özellikle ' Bukre' isimli hikaye eskiden teknolojinin az gelişmiş zamanlarında, tuşlu telefonların olduğu zamanlardaki insanların telefonun içine girmeden dışarıda gezip zaman geçirdikleri günleri- üniversite yıllarımı hatırlattı. Keşke insanların duygularının o denli saf olduğu zamanlarda kalsaydık.. Şimdiki çağımızdaki toksik ilişkileri görmezdik, duymazdık o zaman..
Hikayenin sonu tam benim istediğim gibi bitti. Olması gereken gibi. Bazen canımızı çok yakan insanların yerine yaramızı sarabilecek iyi insanları tercih etmeliyiz. Aşk hep tercih edilmeli bir şey mi? Galiba değil..
Yazılan hikayeler sade ve içten bir dilde kaleme alınmış. Bazı kısımlarını okumadan geçtim, fazla uzun ve duygusal geldi, ama bu da bir gerçek ki hoşuma giden, alıntılanacak çok cümle vardı.. Özellikle duygusal kitapları sevenlerin es geçmemesi gereken bir kitap bence..
Bazı kitaplar bazı duyguları dizginler.. Kitap bu dönemde cidden iyi geldi.. 10dan 9 puan, o da bazı yerlerde abartı duygusallık olduğu için..
