O boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar dibe çöker. Hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir. Bir yerlerden bulunup yeni mutluluklar edinilir.
Gelip size Zamandan söz ederler
Yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden. Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden. Hepsini bilirsiniz zaten, bir işe yaramadığını bildiğiniz gibi.
Kimsesizliğine terzi olmuyor kimse
Neye soyunursan soyun
Memleket kadar giyiniyorsun
Bir bedenin sonunu gören
Çabuk giysiler gibi
Tükene tükene kendini geçiyorsun
O zaman da biliyordun
Şimdi de biliyorsun
Aynı ölmüyor herkes
Teyel yerlerinden kumaş kendini ödüyor aslına bakacak olursan.
Kim yaşadığını ne kadar biliyor?