Boynumuz ağrıdı batıya bakıp durmaktan!
Üstelik batının mil çektiği gözlerle bakıyoruz batıya..
Niye, neye baktığımızı bilmeden...
Ama artık yeter bayım!
Yeni ve diri bir aşkınlıkla silkelenip
Yeni ve diri bir dostlukla birbirimize göz, kulak ve dil olmalıyız..
Artık yeter !..
Nuri Pakdil
“Tam bir değer keşmekeşi içindeyiz...”
Toplumda köylü diye tabir edilen büyük bir kesim görgüsüzlükle itham ediliyor, lümpenlik iddiası atılıyor ortaya, bunlar şehirli zümreye ayak uyduramıyor deniliyor. Köylü denilen zümre ne olursa olsun çoluğuna çocuğuna Kur'ân öğretiyor. İyi kötü geleneği naklediyor. İyi de şehirli zümre neydi? Benim çocukluk yıllarımda bile bu zümre; geleneği kökten reddeden, yeni diye düşünülen her şeye kucak açan ve dolayısıyla geleceğe nakledeceği hiçbir şeyi olmayan insanlardan oluşuyordu... Görgü nedir? Görgü bir nakil işidir. Sen geçmişten aldığın bir şeyi geleceğe devredersin. Böyle bir devir yok. Çocuklarına bale dersi, piyano dersi aldırıyorlar, yabancı dil öğretiyorlar, "bonjur, bonsuvar" demeyi öğretiyorlar. Ziyafette hangi çatal, hangi bıçakla yemek yeneceğini öğretiyorlar. Ama hiçbir manevî, hiçbir dinî telkin yok. Ben buna görgü, bu insanlara da görgülü demekte zorlanıyorum. İşte bütün bu Batılılaşma modasının trajik bir maraz olarak ortalığı kemirdiği bir döneme denk düşüyor benim çocukluğum. Tam bir değer keşmekeşi içindeyiz...
Sayfa 26
Bir adım hele doğruysa, bir anlayış hele doğru anlaşılmışsa sonraki adım ve anlayışların habercisi, yeni öğrenilen bir dil gibi sonra karşılaşılacak cümlelerde bir aşinalık ve yaklaşma mesafesiydi. Bu dili öğrenmek konuşabilmeyi ve her denileni anlamayı ihtiva etmiyordu ama anlayışsızlığın ve hamakatin önün de güzel bir maniydi.
Sayfa 262Kitabı okudu
Kimi başında taçla doğar, kimi elinde kılıçla.. Ben kalemle doğmuşum. Insanlar kıyıcıydılar, kitaplara kaçtım. Kelimelerle munisleştirmek istedim düşman bir dünyayı. Şiirle başladım edebiyata, cıvıldıyan bir kuş kadar rahattım yazarken, kulaklarımda bir ses uğulduyordu, etrafımdakilerin duymadığı bir ses. Ve defterler kendiliğinden doluyordu.
Sayfa 283 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
