Yiğit BÖLÜKBAŞI
@yigitbolukbasii
ni guerra entre pueblos, ni paz entre clases.
Bilgisayar Programcısı
Üniversite
İzmir Urla
İzmir
11 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Suçluluk duygusu" ile "Suç duygusu" arasındaki ayrım önemlidir: Birincisi otorite karşısındaki korkuyu, diğeri sorumluluk hissetmeyi içerir.
Yapayalnızım, ama bir kente yürüyen ordu gibiyim.
Mülkiyet hırsızlıktır!
Okur Takip Önerileri
"Nereden, ne kadar örnek alırsanız alın, sonuç değişmez. Küçük ya da büyük servetlerin oluşması üzerine, bunların kökenlerinde yatan şey üzerine düşünün: Ticaret, banka operasyonları, sanayi ya da toprak sahipliği... bunların hepsinde göreceğiniz şey, birilerinin zenginliğinin birilerinin yoksulluğuna dayanıyor olmasıdır."
"Sersemlemiş varlıklarız; lanetimiz üzerimizde uyuşturucu bir etki yapar: Felç eder bizi."
"Her şeyi anlamak zoruna değilsiniz, anlamak yalnızca dünyayla ilişkimizin bir düzeyinden ibaret, tümü değil."
"Terörü bir sahte siyaset biçimi olarak dışlamak, modern rejimlerin ikiyüzlülüğüdür."
"Spinoza açısından kesin olan şey, bu tür ikiyüzlülüklerin ve budalalıkların ötesinde, kendi varlığımızı sürdürme çabamızın (conatus) bir eseri olan cömertliğin mümkün olduğudur. Kendinden vazgeçmeden başkasıyla varolma. Oysa Spinozist tarzda yaşamayan bizler ya başkasıyla varolurken kendimizden vazgeçeriz, ya da birlikte varolacağımız başkasının kendinden vazgeçmesini talep ederiz. Bu da mutlak bir mutsuzluk ve pasifliktir. Böylece sevgi gibi sevinçli bir duygu bile bir şantaja dönüşür."
"Ahlakiliğin ön şartı özgürlüktür. Eğer zorla uyuyorsan bir kurala, senin dışında bir neden seni uyduruyorsa bir kurala, kural önceden verilmişse, senin içinde yer etmiş değilse, başka bir deyişle bu kuralı sen kendin koymuyorsan, kendi davranış kuralını sen a priori olarak koymuyorsan ahlaki bir varlık değilsin. Çünkü özgür bir varlık değilsin. Ahlakiliği mümkün kılan şey doğrudan doğruya özgürlüktür…"
"Her iktidar insanlarda duygular ve tutkular uyandırarak çalışır. Umut ile korku bu duyguların en belirginleridirler ama iktidar bunları “kederli” duygular haline dönüştüren, yani insanların, bendeler olarak güçlerini ve kudretlerini azaltmaya, azımsamaya yarayan temel unsurdur. Devlet korkusuz ve umutsuz yapamaz."
'Neden, diye sornuştu Deleuze, her aşk, her yaşantı, her olay bizi yaralıyor, paramparça ediyor? "Neden bütün olaylar hep bir salgın, savaş, yaralanma ya da ölüm türünden?"
"Yaşamak veya yaşamamak. Yıllardır bu iki zıt arzunun pençesindeyim. Hayat, acılarımın sisli camı arkasında kah bir kabusa, kah bir heyulaya benziyor. Bazan komedilerin en adisi. Bazan trajedilerin en dayanılmazı. Ve içimdeki cehennemden habersiz bir dünya."
Her şey nasılda hızla yok olup gidiyor, bedenlerimiz maddi dünyada kayboluyor, anılar, zamanla yitip gidiyor; duyurulara algılanan bütün nesneler, özellikle de verdiği hızla bizi kendimizden geçiren, yaşattığı acıyla korkutan ya da anlamsız şeylerden zevk almamızı sağlayan şeyler, nasıl da ucuz, aşağılık, adi, geçici ve ruhsuzlar... Bedene dair her şey bir nehir gibi sürüklenip gidiyor, zihninin bütün ürünleriyse rüyalar ve sanrılardan ibaret... Peki yolculuğumuza bize ne eşlik edebilir? Bir tek şey, yalnızca bir tek şey: Felsefe.
