Tarihler 1389'u göstermektedir. Kosova ovasında büyük bir meydan muharebesi cereyan etmektedir.Çok geçmeden Osmanlı ordusu galip gelecek, birleşik Haçlı orduları darmadağın olacaktır. Şefkatli Osmanlı Sultanı 1. Murad savaş meydanını gezerken yaralı bir Sırp askeri görür. Yaklaşıp durumunu tahkik etmek ister. Kalleş düşman, yanında sakladığı hançerini, yaklaşan Padişah'ın böğrüne saplayıverir. 1. Murad kanlar içinde askerlerinin kollarına düşer. Son anlarıdır. Başında oğlu Şehzade Bayezid (Yıldırım),devlet erkanı ve askerler vardır. Onlara dönerek tarihin durup kulak vereceği,bizi biz yapan ve uyguladığımız dönemlerde hep en önde olmamızı sağlayan ölçü olacak sözleri haykırır, ''sakın ha attan inmeyesüz.''
Sayfa 161Kitabı okudu
"Adımlarını sağlam basan, yüreğindeki korkuyu da söker atar!"
"Hayat buydu işte. Yıkım, ihanet ve nice kanlı mücadelenin arasında dik durma savaşı..."
"İnsan kaybetmeyi er ya da geç öğrenir..."
"Aşk böyle bir şeymiş demek, öyle mi ? ... Uzun bir bekleyiş bir şekilde... Bir yığın belirsizlik... Sonra kavuşma anı bir şekilde yaklaşınca, mutluluğa ve... Ve ölüme aynı derecede yakın hissetmek kendini... Ne tuhaf şeymiş bu böyle?..."