Galiba sekiz dokuz yaşlarındaydım. Bir Orta Anadolu kasabasında büyüyordum. Babam gazozcuydu. Bir gün tüm kasaba çarşı meydanındaki kahvenin önünde toplandı. Her gün kapısının önüne gazoz bıraktığım kahvenin sahibi, yaşlı hoş sohbet amca yanında çırak olarak çalışan, benim yaşlarımda esmer yetim bir çocuğa, İhsan’a iki yıldır tecavüz ediyormuş.
Kitabı elime alıp okumadan önce kitaptan beklentim biraz daha farklıydı. Sadece kitabın adını duyduğum zaman kitabın konusunu şu şekilde sandım; bir kadının bir günlüğüne olan yaşantısı. Yani bir nevi kadınların sıkıntısını arttığını sanmıştım. Fakat konu biraz daha farklıydı.
Kitaptaki olay ise Mrs. C. adında bir kadının hayatı boyunca unutamadığı hatta hayatını değiştirdiği bir günü fikirlerini yakın gördüğü bir başka kadına anlatıyordu.
Zweig’ı okuduğum zaman sanki Dostoyevski konulu bir eser okuyormuşum gibi hissediyorum bazen.
Bunun dışında kitap beni pek sarmadı. Belki de bu kitaptan önce yine Zweig’ın bir eseri olan Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu eseri ile bir bağ kurmam. Konu ve tarz farklı ama sanki bu iki kitap arasında bazı yerlerde, bazı cümlelerde bir benzerlik olduğuna eminim gerçekten.
Bir Kadının Hayatından 24 Saat
Stefan Zweig
"Kendini bir tatlı rüyaya kaptırmış adamı ne diye uyandırmalı?" Diye soran Sait Faik'e "Uyandırmamalı" cevabını vererek başlıyorum incelememe...(bu arada "kalk işe geç kalıyorsun "diyen güzel insan seni de unutmadım ) 
Mikrop
Hayatı deniz olan adamın yine kısa deniz hikayelerinden oluşan güzel kitabı..
Martin Eden'la eş zamanlı okumak bana keyif verdi. Dedim Martin olaydı bu kitabı çok severdi...
İçindeki kısa hikayelerde üzerinde sayfalar dolusu açıklama yazılacak muhteşem cümleler mevcuttu .
Kitap akıcı olmasına karşın, çok fazla denizcilik terimi olması hafiften sıkılmama sebep oldu diyebilirim..
Sait Faik "Hem bu ölümden de korkunç bir şey olurdu. Ölümden daha korkunç şey olur mu? diyeceksiniz. Olur: felaketlerin en büyüğü akıldır. Onu yarım yamalak bile olsa bulduktan sonra kaybetmek ölümlerin içinde en dehşetlisidir." Derken, ben deliliğin özgürlük olduğunu, aklın insana yük olduğunu düşünüyorum...
Ve çığlıklarını duyuyorum:
"Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarlarında Toprak anamızın koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. bizim için değil ama, çocuklar, sizin için kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük. Sizin için kötü olacak...
Benden hikayesi..."
KİTAPLA KALIN 🤗
