Hatice
@yoldakimuhendis_
İnşaat mühendisi
Erciyes Üniversitesi
Kahramanmaraş
103 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kaçmayı daha kolay buldum. Her şeyden, herkesten kaçmanın soluklanacak bir durağı var, ama kendinden kaçıyorsan durmadan kaçıyorsun, durduğun, dinlendiğin bir an bile olmuyor.
İnsan böyle bir şey.Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara.Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da, işte kimisi üstünü iyi örtüyor.
Yapayanlış örülmüş bir hırka giymişim yıllardır, onunla ısınmaya çalışmışım gibi hissediyorum kendimi.
Okur Takip Önerileri
Çünkü dünyada çok çeken, çok bilir…
İnsanlar birbirleriyle niçin dövüşüyor, niçin kan ve gözyaşı dökülüyor, niçin herkes kendini haklı, karşısındakini haksız görüyordu? Gerçek olan neydi? Bir kimse çıkıp tetiği çekenin yalnız kendisi olduğunu iddia edebilir miydi? Dünyaya hakemlik edebilecek bir kimse yoktu!
“Kalabalığın içinde insan tektir, kendi kendine kalınca yapayalnızdır.”
“Kalbi sevmek için yaratılmış olan, hiç âşık olmamalı.”
Yüce Yaradan’ın insana dünyevî aşklar vererek, onun var olmasının en büyük sevincini de yarattığını keşfediyordu.
Mustafa Kemal Atatürk
“Kılıç kullanan kol yorulur; fakat saban kullanan kol her gün daha çok kuvvetlenir ve her gün daha çok toprağa sahip olur.”
Uzaklarda her şey sükûn içindeydi, uçsuz bucaksız göğün tarifsiz ihtişamı karşısında insanın içindeki ıssızlık duygusu daha da körükleniyordu.
Aşağıdaki karanlığa hapsolmuş herkese, uzaklarda gömülü kalmış yurttaşlarına karşı sonsuz merhamet besliyor, yazgılarını paylaşmak için sonsuz bir özlem duyuyordu.
Belki, dünyanın çivisi çıktığı için aklın yolu bir değildir artık.
Bu kasaba bir dünyaysa Adile de onun dışa atılmış safrası olmalıydı; içerideki herkesten ve her şeyden daha hakiki.
Onu sevme mutluluğunu tattıktan sonra sevmek bana az geliyordu.
Sahiden de mutluydum; ama içimdeki emek verme ve fedakârlık etme gücü beni boğarken bu mutluluk için hiçbir emek harcamamış, fedakârlık yapmamış olmak bana azap veriyordu.