"Şurabstov beni bir köşeye çekerek usulca fısıldadı.Bizden yalnızca dördümüz: Sen,ben,Klavdia ve Timofey sağlamız.Mişka,Vasili ve Lektör grubundan olan yoldaş sola,Sviyaskin de sağa eğlimli. Ya senin 1905'ten kalan asker ne durumda? O sallantıda ...Sola yatkın.
Ve biz böyle kişilerle örgütlenmek
zorundayız .Örgütü kurup sağlamlaştırmalı.İnsan kendini saplanıp kalınan bir bataklıkta sanıyor .Ve her biri tıpkı diğeri gibi çok gururlu.Dokuz kişiden altısı sahte proleter.Ne yapmalı"
Evrensel Basım yayıneviKitabı okudu
Burada en azından duygusal bir sorun söz konusu.Ve bu konu hiç kuşkusuz ince elenip sık dokunabilir.Önderliği güvence altına almakmı, yoksa yaşamını kurtarmak mı? Hangisi daha önemli?
Soyut önlemler ! Şimdi duygusal sorunlar yüzünden başlarını yakacak
bir durum yok pek.Kurtarmak için hiçbir çaba harcamaksızım,henüz yaşamakta olan bir yoldaş ölüme bırakılır mı?
Evrensel Basım yayıneviKitabı okudu
Ölüden diriye yoldaş olmaz.
Sayfa 276Kitabı okudu
....Yaratılmış mı yoksa,
Bir anlığına bile olsa,
Yoldaş diye yüreğine?
İvan Turgenyev
Sayfa 9 - Koridor Yayınları, 15.yıl, Rusça aslından çeviren: Furkan Özkan.
Beni unutacaksınız, ölüden diriye yoldaş olmaz.
Sayfa 249Kitabı okudu
...Yaratılmış mı yoksa,
Bir anlığa bile olsa,
Yoldaş diye yüreğine?
-Ivan Turgenyev
Sayfa 7Kitabı okudu
Dostoyevski
- Rusya'da din duygusunun ve tanrıtanımazlığın zengin bir tarihi var, A. A. yoldaş. Din düşüncesi, Ekim Devrimi'ndeki görüşlere karıştı tuhaf bir şekilde. Yüzyılımızın başlangıcında Dostoyevski bu hakikati romanlarında işlemiş ve böylece onu çok daha belirginleştirmişti. Gerçekte, dinin kendisi Rus Devrimi'nin odak noktasıydı. Raskolnikov'dan İvan
“Kusura bakmayın, Nâzım ama niye böyle bir şey yaptınız? Ne anlamı vardı? Polonya da sosyalist bir ülke...”
“Hayır, öyle değil. Bıkmıştım artık! Batı’da sümüklü çocuklar bile soruyordu, hoş burada da durum farklı değildi, herkes soruyordu: ‘Moskova’da yaşayıp kendinizi Moskovalı sayıyorsunuz, ama neden Sovyet vatandaşı değilsiniz,’ diye. Batı’da
Her zaman Stalin’e yakın çalışan yazarların, rejisörlerin, artistlerin Stalin ve çevresindekilerle ilişkilerini öğrenmek isterdin. Stalin’in sohbet etmekten hoşlandığı kişiler içinde tanıdıklarına sormuştun bunu.
Tenor sanatçısı İvan Kozlovski, Stalin’le yaşadıkları bir diyalogu anlatmıştı sana. Herhalde savaş sonrası bir dönemde geçmişti:
“Yoldaş Kozlovski, artist Vertinski Sovyet askerlerini tedavi etmek için bir hastane almak istiyor. Bunun için de ülkesinden çıkış izni istiyor. Ne dersiniz, sizce nasıl bir insan artist Vertinski?”
“Yoldaş Stalin, artist Vertinski hakkında siz ne düşünüyorsunuz peki?”
“Evet, bakın Yoldaş Molotov, ona izin verelim mi yoksa vermeyelim mi diye soruyor.”
“Peki, Yoldaş Molotov ne düşünüyor? Vertinski’ye izin verilmeli mi, verilmemeli mi?”
Bu çerçevede uzun süren bir konuşmaydı. Sonra şöyle demişti sana Kozlovski:
“Stalin Gürcü’yse ben de Ukraynalı’yım. Biz onlardan daha kurnazız. Böylelikle ona yanıt vermiyordum. Eğer Stalin’e tavsiyede bulunacak olsaydım, kafamı uçururlardı, anlıyor musunuz?”
Şiir kuvvetli alkışlar aldı. Alkışlar dinince sen aldın sözü:
“Yoldaşlar, dünyada insanların kesintisiz dört saat şiir dinleyebildiği tek ülke Sovyetler Birliği’dir. Bunu biliyorum. Kendim şair olmama rağmen yarım saatten fazla şiir dinleyemem, en güzellerini bile. Fakat siz beceriyorsunuz bunu. Yine de şiir dinlemek yeter artık bence. Gelin biraz