Bu ayette geçen “İşledikleri günahlar yüzünden onları yok ettik” ifadesi ve bu ifadenin birçok surede sık sık tekrarlanan benzerleri bir gerçeği anlatır, bir ilâhi geleneği yansıtır, tarih olaylarına ilişkin İslâmcı yorumun bir bölümünü ortaya koyar.
Bu ifadelerin anlattıkları ortak gerçek şudur: Günahlar, sahiplerinin yok olmalarına yol açar ve
Ah! İnsan toplumlarının amansız yürüyüşü! Yürüyüş sırasındaki insan ve ruh kayıpları! Yasanın yok ettiklerini tutan okyanus! Dayanışmanın lanet olası çürüyüşü! Ah, ahlaki yozlaşma!
Eğer moda, benim kültürümün yani milli kültürün öz değişme hareketleri değil de, yabancı kültür değerlerin taşıyıcısı olan bir değişme ise, bu kültürel yozlaşma üslüpsuzluğa götüren, kültürün imanını da zedeleyebilen bir gelişme olur.
Sayfa 122Kitabı okudu
“Bir ülkede manastırların çok sayıda bulunması onları hareketliliğin düğümlendiği noktalar, gelişmenin önünü tıkayan engeller haline getirir, iş merkezlerinin olması gereken yerde açılan manastırlar tembelliğin kurumsallaşmasına yol açar. Büyük insan topluluklarında manastır cemaatleri, meşenin üzerindeki ökseotunun, insanın derisindeki siğilin yerini tutar. Gelişmeler ve refahları ülkenin yoksullaşması anlamına gelir. Uygarlığın başlangıç dönemlerinde, şiddeti maneviyatla azaltmak konusunda yararlı olan manastır düzeni halkların güçlenmesine engeldir. Ayrıca, örneklerini görmeye devam ettiğimiz gibi disiplin gevşeyip yozlaşma başladığında, masumiyet döneminde koruyuculuk niteliğini sağlayan tüm unsurlar tam tersi bir etki yaratırlar.”
Sayfa 600 - İş bankası kültür yayınları
Öyle ki bir sanat başarısı elde edememek sanata bağlanma gerçekleştiği taktirde bir çöküş, çözülüş, yozlaşma değil, sanatı tanıyor olmanın yüksek duygularını, irtibatlı olmanın hareket gücünü, seçerken seçilmenin esenliğini getiriyor. Kanzler olacağımı bilseydim Kavgam'ı yazmazdım diyen Hitler de, romanın gözden düşeceğini bilseydim roman yazmazdım diyen Sartre de belli ki sanatın verebileceğini almaya yönelmemişler; onlar (ve onlar gibi niceleri) sanat aracılığıyla neleri gasp edeceklerini hesaplamışlar önce.
Toplumsal yozlaşma
herkes herkesin ardından kinle gülüyor, kimse kimseye gerçek bir saygıyla yaklaşmıyor. Yaklaşmıyor ama herkes herkese gerçek bir saygı duyuyormuş gibi davranıyor.
Sayfa 127 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
