Bahar
Bahar gelmiş fethetmiş
Ruhumun kabuk bağlamamış yaralarını
Kendi bayraklarını asmış mutluluğu getirdiği her yere
En çiçeklisinden, rengarenk olanlardan
Bahar gelmiş dans ede ede
Bir rüzgar getirmiş beraberinde
Yaralarımıza merhem
ne can yakan ne yürek soğutan
Bahar gelmiş diyorum
Kışın başı öne eğik boynu bükük dallara neşe getirmeye
Gelmişte çok şey getirmiş
Şarkılar getirmiş kuş cıvıltılarında
Can suyu vermiş toprağa
Ondandır bu kadar yeşil ,
Gölgesi de o kadar güven verir
Bahar gelmişte iyi ki gelmiş
Öyle iyi kalpliymiş ki kim hangi rengi sevmişse ondan getirmiş
yemişler de getirmiş
Bu bahar öyle bşr baharmış ki mis kokulu en güzel parfümden bile daha güzel kokulu
Yetmemiş bu bahar ,sevgi de getirmiş
Bizi kendimize getirmeye de gelmiş işte
Hoşgeldin o zaman bahar
Hakkını vermek dileğiyle
Yürek işte yürek ölümlerin sebebi yürek.
Korkaklar daha uzun süre yaşar.
CK
"Öyle hüzünlü yüzler, öyle yalnız kalpler
Ve öyle ıssız ruhlar yaratmışsın
Ve onları öyle güzel, öyle eşsiz hikayelerle
Öyle büyük şiirlerle donatmışsın ki Allah'ım
Onlardan birine rastlayınca insan sokakta,
Senin de onunla, o an ve oralarda,
İşte o kadar yakın,
Ama sınırsız, sûretsiz ve süresiz
Ve yersiz yurtsuz olduğunu hemen hissediveriyor yürek."
Umurumda sanki, düşlediğiniz yalanlar;
Öfkeniz, insanlığınız harap etmiş sizleri,
Erimiş kemikleriniz, etiniz;
Silinmiş gitmiş tütecek merhametiniz...
Ah... sizi bayağılar,
Gücünüz yok, öfkeniz ve inancınız;
Oysa düşlüyorsunuz en yüksek umutları,
Her düşünüzde bir ben ölüyorum,
Bir de benim gibileri.
İşte burada yürek,
İşte burada silah;
İşte burada mertlik,
Çek kapını ve gel evime,
Dövüşelim bir gün amansızca; ölümüne...
Görsün her yiğit, amaç nedir, dava nedir, yaşam nedir,
Anla ve bul beni, anla ve bul kendini.
Yine de gökyüzüne bakmak gerek
Değişime gereksinimimiz olduğunu çok azımız fark eder ve yine çok azımız bunu ister. Ancak bunlar yetmez; cesaret de gerekir ve arkasından gelecek huzursuzluğu kucaklayacak koca bir yürek. Tüm bunların sağlanması bile yetmez; yeterince vakit geçirmek gerekir o ıssız adada. Değişim olmuştur artık ancak tek başına bir anlamı yoktur.
Çok az insan o adaya gelmek ister. Alacağı ödül karşısında yapacağı fedakârlığın çok da büyük olmadığını gelmeden anlayamaz ve gelmezler kolay kolay. Siz de cennete dönüşebilecek bir adada çorak bir çöldeymiş gibi “susarsınız”.
Çıplak gözle görebileceğiniz kadar yakın başka adalar da vardır. Oralara gelen birilerinin olması da yeter. Çünkü bilirsiniz uğruna bunca fedakârlığı yaptığınız şey için oralara yüzmenin size zor gelmeyeceğini.
Gün gelir ve dönerseniz tekrar buraya kaçmak isteyeceğiniz kadar kaçık bir yer olduğunu unutarak, geldiğiniz yerle ilgili halüsinasyonlar görürsünüz ve gözlerinizi bir gemi ararken bulursunuz. Dönerseniz delirir, kalırsanız “susuzluktan” ölürsünüz. İşte budur insanın trajik yazgılarından biri.
Sevmek dedim yoluna ölmek dedi….
Sevmek Dedim Yoluna Ölmek Dedi…
Sevmek dedim.
Yoluna ölmek dedi.
Yol dedim.
Alıp başını gitmek dedi.
Gitmek dedim.
Bir Ahh çekip dostlardan ayrılmak dedi.
SAVRULAN BEDEN
Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş
bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden, Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir, bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu? Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin, Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
Kalp
"İbn'ul Arabi diyor ki; akılda bazen her şeyi çözemez, hissetmeniz lazım. Yürek var, kalp var, duygu var, sezgi var. Kalbinize doğru bir yolculuk yapın. İşte iç yolculuk bu.
Kalbinize doğru bir yönelin, orada çok daha büyük bir âlem ile karşılaşacaksınız. Akıl bu âlemi kavrayamayabilir. Nasıl ki akıl, müşahededen gelen bilgileri ayıklar, doğru bilgiye ulaşırsa aklın çözemediği şeyleri de kalp çözer. Akıldan gelen sorunları da kalp halleder ve doğru yollara ulaştırır insanı, burası da kendini tamamlama alanıdır.
Kalbine ulaşmış ve kendini tamamlayabilmiş hiçbir insandan insanlığa zarar gelmez."
Ah Şu Lanet Başağrısı
yine başladı başım
yine dünyam kapkaranlık
*
ne aspirin ne novaljin ne şurup
eczanelik ağrı değil bu benimkisi
değil dostlar
---beyin değil
----işte elektrosu
En yakın yabancı
Şehre onurlu bir sadakatın varlığını batırarak
Üstümü çarptırıp karışık hesaplara
Göğsümde kahramanca bir gürültü
Kabaran bir kımıltı yükseltiyor
Nabzımdan arta kalan çiçek tortuları için
Herkesin içinde kaba ,kaypak ihanetleri
Bir kenara ittirip
Temize çıkmak için
Feraget edilmiş bir hayattan
En yakın yabancıyı bulmak için
En yakın
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek..
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Hepimiz üşümeye içimizden başlıyoruz. Derinlerden çukur gibi, kuyu gibi, yürek gibi bir yerden.Bir elma neresinden başlarsa çürümeye işte tam oramızdan buz gibi üşüyoruz . Farkına bile varmadan aynı kadere sürükleniyor , aynı yazgıya kilitleniyoruz.