Pencereden bakıyorum, bir şiiri yeniden yazıyorum.
Kasvetli bir hava hakim göğe.
Yıldızlar, bulutların arasından bir güneş misali nasıl da parlıyor
Görüyor musun?
Pencereyi açıp gökyüzüne her baktığımda bulutların arasından gözüme birisi çarpıyor.
Acaba
Sen misin o hanımefendi?
Umuyorum, sadece Umuyorum işte.
Olur da beni soracak olursan
Gökyüzünden beni göreni görüyorum
İçinden içime sesleneni
Duyuyorum
...
Şimdi daha iyi anlıyorum
İçinde bulunduğum mutlu bekleyişin sebebini
ve
Kalbimi geceye uyandıran hayalleri
...
Gece daha yeni başlıyor
Görüyor musun?
Göz kırpıyor ay
Yorulmuş insanların zarif kalplerine.
Sanki bir mesaj verme niyetinde
Hissediyor musun?
...
Kimi dinlesem okyanus diye anlatıyor kendini.
Oysa keşfedilmemiş bir göl veya mevsimlik bir su birikintisi olmak da mümkün. Söz gelimi gökyüzü olmak da mümkün ama yeryüzünün altında sıkışıp kalmış da olabilir insan.
İlber Ortaylı'nın Osmanlı toplum yapısını detaylıca incelediği ve araştırmalarını kitaplaştırdığı bir eserdir. Dil ve üslup bakımından herkesin anlayacağı türdendi. Osmanlı aile yapısını merak edenlere tavsiye ederim.