Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
208 syf.
·
Puan vermedi
Yasaklı, kanlı 1 Mayıslardan biri
Wedding Barikatları Klaus Neukrantz’ın 1929 Mayıs günlerinde Berlin’de polisin vurduğu 33 kişinin hafızalara kazınan devrimci mücadelenin anısına adadığı bir kitap. Proleter kültürünün, direniş edebiyatının en önemli örneklerinden biri olarak kabul ediliyor. Almanya’da 1931 yılında yayımlandıktan hemen sonra yasaklanıyor. Dünyada ilgiyle
BİR KURDUN DEĞİL, TÜM İNSANLIĞIN ÖYKÜSÜ
"Beyaz diş" Jack London'un macera türünde yazdığı bir romanıdır. Araştırdığım kadarı ile ilk kez 1906 Mayıs-Ekim arası "The Outing Magazine" adlı bir dergide yayınlanmaya başlamış ve daha sonraları birçok dile çevrilmiş ve birçok yayinevi tarafından yayımlanmıştır. Ben Türkiye iş bankası kültür yayınlarının modern klasikler
528 syf.
7/10 puan verdi
*Patricide, Filicide, Fratricide...
Tarih profesörü Müştak'ın 21 yıldır görmediği takıntılı eski sevgilisi Nüzhet'in ölümü sonrası girdiği sanrıları, çılgın rüyaları, olayı kendince çözümlemeleri ve diğer karakterlerin konu ile bağlantıları anlatıyor. Sahneye başkomiser Nevzat girince kitap biraz okunur hale geliyor diyebilirim.
Yazarın karakter çözümlemeleri her
İlk kez katilin kim olduğunu tahmin edebildim. (:
Sanırım bu da yazarı artık tanıdığımı gösteriyor. Okuyucunun ne zaman aklını karıştıracağını, ne zaman şaşırtacağını, ilgisini bir konu üzerine nasıl yönlendireceğini iyi bilen bir yazar Ahmet Ümit.
Kurbanlar öldürüldükten sonra katilleri tarafından vücut şekilleri diğer kurbanların bırakıldıkları yeri gösterecek şekilde bırakılması Dan Brown' dan esinlenilmiş de olsa sonuçta yazar dediğin biriken bir kumbaradır ve polisiye türü kitapların hemen hemen hepsini okuduğundan da şüphem yok. Diğer yandan İstabul hakkında edindiğim tarihi bilgileri inanın okullarda öğrenemedim hiçbir zaman.
Yine ciddi bir araştırma, yine titizlikle hazırlanan bir eserle karşı karşıyayız. "Kitap yazmak sadece bildiklerini aktarmak değil, aynı zamanda yazarken de öğrenmek demektir" mesajını alıyoruz Ahmet Ümit' ten. Din hususunda ağır eleştirilse de Ahmet Ümit, Ömer ve Efsun (din ile ilgili bir olay kurgusundaki eşler) 'u konuştururken yapilan eleştirilere de ciddi bir cevap niteliğindedir. Yani Ümit, karakterlerini yaratırken onların tek tipli bir yaratı olmadıklarını da dile getiriyor. İnanan bir karakterin karşısına atesiti çıkartabiliyor ve ikisini de tartışmanın galibi yapabiliyor. Sanki doğada birbirlerine ihtiyacı olan iki varlık gibi. İnanç ve inançsızlık. Ödül ve ceza, barış ve düşmanlık, iyi ve kötü gibi. Ama hangisinin doğru olduğunu yine okuyucu karar veriyor... Çok uzatmayalım...
~~Keyifli okumalar~~
~~Kitapla kalın~~
Tarihle polisiyenin birleştiği, sizi farklı zamanlara götüren bir kitap.Dili,anlatımı klasik bir Ahmet Ümit kitabı aynı tat da aynı güzellikte.Kitapta İstanbul' da peşpeşe işlenen yedi cinayet ve her cinayetin sonunda bir ipucu. Başkomiser Nevzat, Ali ve Zeynep bu ipucuları takip ederek katili bulmaya çalışıyor.Bir yandan İstanbul'un tarihi mekanlarını anlatmasi bir yandan da olay örgüsündeki gizem oldukça sürükleyiciydi. Keyifle ve merakla okudum.Kitabın polisiye yanından çok İstanbulun tarihini bu kadar güzel aktarması hoşuma gitti.Hiç sıkılmadan okudum ama sıkı polisiye okuruysanız katilleri tahmin etmeniz zor olmayacaktır...590 sayfanın nasıl akıp gittiğini hissetmedim bile.Bir sonraki sayfada ne olacak merakıyla bir çırpıda sona gelinen heyecanı üst seviyede tutan bir polisiye roman olmasının yanında İstanbul'un tarihi hakkında verilen bilgiler itibarı ile de tarihle desteklenen harika bir kitap. Kitabın sonunda yüksek sesle tepki göstermeme yol açan muhteşem bir ters köşe.. Özetle hala okumayan varsa zaman kaybetmesin...
On beş yıl önce İngiltere'nin kuzeyinde on yaşında iki çocuk, bir bebeği işkence edip öldürdü. Halk dehşetle ayağa kalktı. Oysa bu cinayeti niye özellikle korkutucu buldukları tam açık değildi. Neticede çocuklar, kimi zaman oldukça vahşice davranmaları doğal karşılanan sadece yarı ehlileşmiş yaratıklardır. Eğer Freud haklıysa, çocuklar büyüklerinden çok daha zayıf birer süper egoya ve ahlak duygusuna sahiptirler. Bu yüzden asıl şaşırtıcı olan böyle korkunç olayların daha sık yaşanmamasıdır. Belki de çocuklar sürekli birbirlerini öldürüyorlar da bunu bize çaktırmıyorlardır.
Terry Eagleton, kötülüğü tartışıyor. Geçmişi hatırlatan, ayrıntılara işaret eden, güzel mukayeseler yapan, edebi sakinliğiyle ve o iştahlı üslubuyla kötülüğün tortusuna yoğunlaşıyor. Edebiyatı izleyerek din, siyaset ve gündelik yaşama eleştirel bir dille yaklaşıyor. Önyargıları, nefreti, içine şeytan giren kötüleri, insafsız katilleri, medyayı, sebepsiz cinayetleri, 11 Eylül'ü, körlüğü, ahlakı diline doluyor.
Kötülük Üzerine Bir Deneme, kısa ve tok, ayak direyen bir vicdani çığlık...
