İngiliz Edebiyatının Ölümsüz Yazarları (sayfa sayısına göre )
William Shakespeare (1564-1616)
Sen Aydınlatırsın Geceyi 208 sayfa
Antonius ve Kleopatra 208 sayfa
Kış Masalı 196 sayfa
Coriolanus'un Tragedyası 196 sayfa
Kral Lear 190
Ne diyorduk mutluysak ve mutlu kalmayı bilmiyorsak... Tamda burada öğrenmemiz gereken çok şey var. Öncelikle herşeyin istediğimiz gibi olmasını beklememek gerekir. Böyle bir beklentiye sahipsek hiç bir zaman mutlu kalamayız. Bütün herşeyden önce hayatımız boyunca bir şeyler için çaba sarfetmek gerektiğini bilmeliyiz. Aksi halde bütün kayıplarımızı kader ile telafi etmeye çalışmak büyük bir kandırmacadan ibaret kalacağını unutmayalım. Son olarak asla bir insanın beklentilerine, çabalarına, engel olmayalım. Kimsenin mutsuzluğunun yolculuğunda son adım olmayalım. Aksi halde gün gelir aynı yolun yolcusu konumuna geliriz.
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
O(N) KADIN
Nisan itibariyle Nobel ödülü almış yazarları farklı kriterlere göre sınıflandırarak kendi çapımda her ay bir etkinlik yapmak istiyorum. İlk etkinliğimde Nobel ödüllü kadın yazarlara yer vermek istiyorum. Şu ana dek bu ödülü alan 14 kadın bulunuyor. İçlerinden 10 tanesini seçtim. Listemi bu yazarların özellikle en az okunan ya da bilinen
Duygularımın Yabancısı Değilde Yerlisiydim.
Bir deniz kıyısındayım, küçük bir çay, çeşme hiç yoksa bir havuz kenarında kendim dinleniyorum. Sazlı altı gölgelikler çok mutlu ediyor beni, oda olmazsa bir ağaç altı. Önce battaniyemi seriyorum bir yere.
Bir bahar dalının üzerinden eşlik ediyor kuşlar bana. Arabamın bagajından termos ve bardak almaya gidiyorum.
Çay eşliğinde kahvaltılık ziyafeti çekiyorum. Battaniye üzerinde kurduğum sofrada içtiğim bu çayları unutabileceğimi sanmıyorum. Sanki dünya da sadece ben yaşıyorum. Az ötemde piyano sesi gelmesiyle, yalnız olmadığımı anlıyorum.
İnsan, bazen hatrına gelen bir hayali tanıyamaz ya çalan melodi de bana öyle hissettiriyor...
İçim huzurlu mu, hüzünlü mü? Bilemiyorum. Bir tebessüm geçti içimden... Anlatmaktan çok sustuğumu, aşikâr etmekten çok gizlediğimi bir ben biliyorum bir de Allah.Bilsem varlığım bir nefes esintisi bile değildi.
Bir gün daha bitmişti. Konuşmaya takatim kalmadı, dünya kalbimi duymakta istemedim. Sadece rıhtımda batan güneşe, ışığa, gölgeye ve sadece esen rüzgara tahammül edebilirim diye düşünüyordum.
Allah'ım ne olursun"Kaybettiğimiz" yolu bulmasaktı. Çünkü yıldızlar çıkacak, her yönüyle akşam olacaktı. Fakat olmadı yolu şaşırmadım çok gecikmeden otoyolun kalabalığına karıştım..
Satırları okurken ilk defa kendimi zaman yolcusu değil kalıcısı hissettim.Duygularımın
yabancısı değilde yerlisiydim...
Zamanda yetmiyor azizim !!
Zaman dar ve ömrüm bu dünya telaşesine yetmeyecek kadar çok az.Bu minvalde yürürken ne sağıma ne de soluma bakmadan ben varım diyecek nesile gidiyorum azizim . Dik duran, hızlı yürüyen ,hızlı konuşan ,az uyuyan ,çok çalışan ,kendine güvenen, el ne der putunu yıkmış , yılkı atının yularından tutmuş , ufka doğru heyecanla dört nala giden bir gençlik var hayalimde azizim . Gurbeti Allaha olan uzaklık görmüş , kem kümleri acitasyonları bir kenara bırakmış , ah vah diyen hocalardan bıkmış , şeytanın vesveseleri ,sırtında kambur olmuş gençliğin ; dirilişine şahit olmak istiyorum azizim . Ben bu yolunun yolcusu , bu ufkun bekçisi , gözlerinde heyecanı gördüğüm gençliğin delisiyim . Ey mezarının başına üşüşmüş dolunayı bekleyen aynalı dede ! Bu kadar beklediğin yetmedi mi ? Hayıflanıp durduğun bahanelerden damarlarından kalbine giden yollar tıkandı artık . Bırak o yoluna çıkan avucunda biriktirdiğin çakıl taşlarını . At bir köşeye kalk yerinden ve yola çık . Gecenin karanlığını delip geçen dolunay misali Kararmış kalbini aydınlatsın diye beklediğin yarınlara … yola çık azizim … yola çık …