Bencillikle benlik bilincine sahip olmak aynı şey değildir elbette.
Bencil insan “Ben mantı yemek istiyorum, o halde hep beraber mantıcıya gidiyoruz” der.
Benlik bilincine sahip bir insansa “Ben mantı yemek istiyorum, siz ne yemek istiyorsanız onu yiyin. O zaman mutfağı zengin bir yere gidelim” der.
Pdf
19.Yüzyıl'da Hintli kadınlar;
Bir Hindu kadın olmak çok zor bir şeydir. Kızlar küçükken dışarıda oynamalarına izin verilir, fakat on iki yaşına geldiklerinde evleninceye kadar evin arka odasına kapatılırlar. Evlenince de evde kapalı tutulurlar. Aslında evin arkasındaki bahçede dolaşmalarına izin vardır ancak buradan başka bir yere gitmelerine izin yoktur.
Hindu kadınlarına Çinli kadınların bildiği önemsiz şeyler bile öğretilmez yani ne resim yapabilirler, ne müzik aletleri çalabilirler, ne yazabilirler ve ne de okuyabilirler. Kendilerini süslenerek eşleri için körili yemekler yaparak oyalarlar. Zengin Hinduların birkaç tane eşi bulunur bu yüzden hanımlar yalnız değildir. Ancak her zaman bir arada olan kadınlar çok sık kavgaederler.
Zengin Hindu hanımlar basit ve boş bir yaşam sürerlerken fakir kadınların yaşamları çok zordur. Fakir adamın karısı gün doğmadan kalkar ve lamba ışığında ailenin elbiseleri için pamuk eğirir, çocukları besler, evi ve bahçeyi süpürür, bulaşıkları yıkar, pirinci yıkayıp pişirir. Saat sabah on olduğunda diğer kadınlarla birlikte nehirde yıkanmaya gider. Nehir yoksa fakir kadınlar büyük bir yağmur suyu sarnıcında yıkanırlar. Kadınlar hamamda tanrıların küçük kilden tasvirlerini yapıp ona çiçekler ve meyveler sunarak dua ederler. Fakir kadın eve döndüğünde akşam yemeği için köri hazırlar, mutfağı avludaki toprak fırındır ve burada pirinç pişirir. Akşam yemeği hazır olduğunda kocasının yanında yemek yemeye cüret edemez. Fakir kadınlar kocalarının yemeğini saygıyla önüne koyduktan sonra avluya çekilirler. Küçük oğulları babaları ile birlikte yerler ama kız çocukları anneyle yemekten arta kalanları yerler.
Sylvia Plath’ın içinde neşeli bir çocuk hapis kalmıştı belki de..
Bu kitapta Yatak Kitabı, Hiç Önemi Yok Elbisesi ve Kiraz Hanım’ın Mutfağı isimli birbirinden sevimli üç öykü var. Arka kapakta 
Sylvia Plath’ın bunları kendi çocukları için yazdığı yer alıyor.
Sylvia Plath gibi hayatı boyunca intihar eğilimini cebinde taşımış, dünyayı içinde ölü bir kelebek gibi tıkanıp kaldığı yer diye tanımlayan bir kimliğin içinden şu cıvıl cıvıl, neşeli, dünyayı çocukların gördüğün yerden gören öykülerin çıkması ne acayip. İnsan ister istemez, kitaptan sıyrılıp yazarın iç dünyasına yöneliyor. İçindeki çocukluğu nereye nasıl saklamıştı düşünmeden edemiyorum.
“yazıyorum çünkü içimde susturamadığım bir ses var..." diye bir cümlesi vardı. Keşke, hep bu neşeli seslerle dolup taşsaymış içi.
Hasılı, okuduğum en güzel, hayal dünyası en zengin çocuk kitaplarından biri. Bu kitaba elinizi uzatın. Çocuk kitabı okumak, insana iyi gelen şeyler sıralamasında ilk üçe girer çünkü.
Keyifle okunsun..
Tembellik En Büyük Haktır!
YouTube kitap kanalımda Tembellik Hakkı kitabını detaylı olarak yorumladım: ytbe.one/b7vPSs9d6fY
Son zamanlarda okuduğum en iyi kitaplardan biriyle tanıştırmak istiyorum sizi bugün... Onun adı 
Tembellik Hakkı.
Bazı kitaplar çok ince olmalarına rağmen bize söylemeye çalıştıklarıyla hacimlerinin dışına taşabiliyorlar. Kalın kitaplarda bir
Zengin bir mutfakta yetiştiğimiz hâlde analarımız, ninelerimiz bu mutfağı tatbik ettikleri hâlde onların kız veya erkek torunlarının bu külfetten kaçınmalarını bir kayıp olarak görmeliyiz.
Sayfa 164 - Kronik KitapKitabı okudu
Bugünün insanı artık toprak kapları kullanmıyor. Belli ki kolaylarına geliyor çelik tencerede yemek pişirmek. Nihayetinde bugünün insanı yemek yapmayı büyük bir külfet ve angarya görüyor. Halbuki bilmiyorlar ki bu, özenilen Batı kültüründe bir meziyettir. İyi yemek yapmak bir kültür göstergesidir. İyi bir aşçı herhangi bir entelektüelden çok daha fazla takdir edilen kişidir. Zengin bir mutfakta yetiştiğimiz halde analarımız, ninelerimiz bu mutfağı tatbik ettikleri halde onların kız veya erkek torunlarının bu külfetten kaçınmaları bir kayıp olarak görmeliyiz.
Sayfa 164Kitabı okudu