Bak gör işte, bu dünyada her şey sahte, her şey bayağı, güzellik, iyilik, hayır insanların yüzünde bir cila, cila döküldü. İnsanın kötülüğü çabuk göründü.
Sayfa 140Kitabı okudu
İnsanların pek çoğu bir kuklacıyı seyreden çocuk gibidir. Kuklalar oynar, bağırır, oturur, kalkarken çocuk sevinir, güler, üzülür, eğlenir. İzlediği hareket ve fiilleri kuklaların yaptığını sanır; kuklaların Kendi başlarına hareket edemeyeceklerini, bu hareketi onlara veren bir kuklacının olduğunu bile düşünmez. Oysa perde arkasında bir kuklacı ve onun da elinde gece karanlığında görülmeyen ince ipler vardır. Perde arkasında bir kuklacı olduğunu bilenler, hakikate yatkın, aklı başında insanlardır. Lakin içlerinde kuklacıyı yakından tanıyan pek azdır. Kuklacılık sanatına aşina olanlar ise daha da azdır.
Şimdi kıyaslayalım;
Cahiller sadece seyreden çocuklar gibidir.
Alimler kuklacıyı öğrenip tanımışlardır. Şehirler ise kuklacılığın inceliklerini bilen bir irfana sahiptir. Bunlardan birkaçı da tıpkı örümcek ipliği gibi göklere asılı duran ama insanlar tarafından görünemeyen kaderleri görürler. Bunu gören gözleri alınlarının altında değil, gönüllerindedir.
Bunlar için de nadiren rastlanan biri vardır ki Gönül gözüne marifet gözlüğünü taktığı vakit göklere uzanan iplerden her birini tutmak için küme küme melekler olduğunu görür. Öyle ki her biri elindeki ipi oynatmak üzere aşktan kendilerine gelecek emri beklemekte ve o emri yerine getirme hususunda hata yapmamak üzere titizlenmektedirler.
Sayfa 159Kitabı okudu
Trifon içinde yaşayan insanlar, ne çiçekler, ne akarsular ve mavi gözlü arkadaşlar bir mana ifade ederdi.
Yalnız güneşin içinde madenleri ve boyaları uçan vapurları düşünebildiği deniz ona, ciğerlerine çektiği havanın kıymetini, açıkçası yaşamanın zevkini ve lezzetini verirdi. Ondan ötesi boş, ıssız, manasızdı.
Sayfa 14Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Cahil, bilgisi olmayan ve okur yazar olmayan değildir. Cahil, nefsi arzuların esiri, heva ve hevese uyan, şiddete meyilli, sabırsız kişidir.
Askıda demlenen bir kırık hava
Yaşamak ile var olmak aynı şeyler değil. Aralarında sonsuz bir boşluk var ve hepimiz o boşluğunun içerisinde debeleniyoruz. Aynı çerçevenin içinde sırtımızdaki türlü yüklerle, omzumuza mühürlenmiş ucu kim bilir kimin elinde olan iplere bağlı olarak bıkmadan, usanmadan aynı oyunları oynamaya devam ediyoruz. Sahnede bizi eğlendirene bakıp "bu benim!" Diyerek yaralarımıza gülüyoruz. Oysa bizi sahneye çıkarıp iplerimizi ileri geri oynatmak istediklerinde, dişlerimizle koparmalıydık o ipleri. Dişimiz kırılırdı; en fazla kolumuz, bacağımız ..
Sayfa 150Kitabı okudu
İnsanlar birbirlerini fazlalıklarıyla değil, eksiklikleri ile anlarlar. Bir zengin fakiri, sağlıklı kişi hastayı bu yüzden anlayamaz. Anladığını söyler ama aslında anladığı şey onun gibi olmadığı için duyduğu memnuniyettir.
Sayfa 184Kitabı okudu
Kaplumbağaları terbiye etmek zordur.
Sayfa 222Kitabı okudu
Ne olur sanki insanlığı kendi haline bıraksalar. İlla yöneteceğiz derdine düşmeseler. İnsanlara mutluluk vaat edip çıkardıkları krizleri yok etmeye talip oldukları yalanını söylemeseler. Bütün felaketler bize rağmen bizi Mesut etmek istediklerinden kaynaklanmıyor mu? Bizi rahat bıraksınlar azizim, yakamızdan düşsün şu adamlar. Vallahi bu kan emiciler olmasa hayat yeterince güzel.
Sayfa 16Kitabı okudu
son cümle
Dışarıdaki hayvanlar, bir domuzların yüzlerine, bir insanların yüzlerine bakıyor; ama onları birbirlerinden ayırt edemiyorlardı.
Sayfa 152Kitabı okudu
Kıymeti bilinmeyen insan nasıl üzülürse
Kitaplarda kıymeti bilinmediğinde okunmadığına öyle üzülürler.
Sayfa 33Kitabı okudu
Dünyadaki tüm kötülükler yeterince ince olamayan ruhlar tarafından gerçekleştirilir .. dedi sahaf
İncelikler ve sevgi kurtaracaktır dünyayı ..
Sayfa 33Kitabı okudu
Zor kullanarak şiddetli esen bir rüzgarın yönünü değiştirebilir misin?
Geceyi gündüze dönüştürebilir misin?
Ayı, Güneş yapabilir misin?
İnsanların ruhu da böyledir.
İnsan ruhu zorla terbiye edilmez.
Sayfa 304Kitabı okudu
Kendinize biçtiğiniz hayaller ile hayatın da yarattığı gerçekler arasındaki uçurum açıldıkça, o boşluğu Kader doldurmaya başlar.
Heceleme beni artık Allah'ım
Bırak okunaksız kalayım
Kaderimin hepsi pek iyi olmasın varsın
Bak, ilkokul talebesi kalbimden
Yine karne parası istiyorlar
Bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa
Yağmur yağdıkça
Bir gece kondu damı gibi içine doğru ağlıyor
Sayfa 43Kitabı okudu
