Gava navê te
tê ser ziman..;
dil bi ser dikeve…!!
kêlîkekê an didwan,
carna wê şevê pê de..
dibim wek marê perçivî ;
xwe li hevdû dizîvirînim…!!
Bîranînên te,
yên tal û şêrîn
li ser masê
wek piyalan rêz dikim…
çendî xweşik, bilind,
û rengînin…
bi hinekan
lêvên xwe dişewitînim…!!
û bi hinekan
destê xwe birîn dikim;
û ji keseran re
dimînim temaşe…!!
“Ew wek hîva spî ye ku her tiştê destê te ronî dike,
Çavên te wek ezmên in, tu ji nihêrîna têr nabî,
Stran wî ji bo min e, dibe qêy diya min û xwuşka mine hej min dike,
Di dengê rovî bilbil de; bi zimanê ku gul şîn dike...”
J’bo çavê xezala min
Mehmed Uzun
1953 yılında, Viranşehir kökenli bir aşiret ailesinin çocuğu olarak Siverek'te doğdu. Anne tarafı Zaza, baba tarafı Kürt kökenlidir. Babası koyun tüccarı olan Mehmed'in, beş kardeşi daha vardı. Küçük yaşlarında ailesinden duyduğu sözlü anlatım örnekleri, edebi sanatının temelini oluşturmuştur. İleride yazacağı romanların kökü, bu çocukluk