SÛREYÊ NÎSA
46. Qismek ji cihûyan bêjeyan tehrîf dikin (wan diguherînin) û dibêjin: semi‘na we ‘esayna, wesme‘ xeyre musme‘în û ra‘îna. Zimanê xwe lê diherbilînin û pê dev diavêjin dîn. Hal ev e ku eger bigotina, semi‘na we ete‘na (me bihîst û me fermana te pêk anî), unzurna (li me guhdarî bike û li me binêre), dê ji wan re çêtir û rasttir bûya. Lê belê bi sedem kafiriya wan Xwedê lanet li wan barand. Vêca ji bilî hinekan ew bawerî nayînin.*
Sayfa 56
Hawara dayikême
Hevíye me nola pelkên jı Daraxada bıveşın
Veşiyan lı Bı yek yek
Bahozê lêxıst talan kır jiyana me
Ar dıbare jı asimane velatême
Hawar kêm nabe zımanê dayikême
Feqîyê Teyran.
Dermanê jehra tu yî
Heyva li çarda tu yî
Sêva li dara tu yî
Gula bihara tu yî
Tîjî nûbara tu yî
Xutba l’mihdara tu yî.
Feqiyê Teyran
Pêwîstîya rêxistineka seperatîst (cudaxwaz, ayrılıkçı) ne tenê ji ber tunebûna hevnasîna beramber e (her du alî jî cudahî, azadî û serxwebûna hevdû biparêzin vêya dibe hevnasîna beramber). Ji rasthatina yekî mensûbî çanda serdest û yekî bindest ve, têkeleke adîl dernakeve. Her tim û her tim çanda serdest, çanda bindest domîne dike, wê dihelîne û tune dike. Bo nimûne, yekî tirk û Kurd rastî hevdû werin her tim tirkî tê axaftin, awarteya vêya tunne ye. Lewma hevnasîna beramber jî ji bo rêxistineke bihevre têr nake, bi taybetî di navbera çanda serdest û bindest de. Kurd û Belûcî, Kurd û Suryanî, Kurd û (hinek) Ermenî jî dikarin bi hev re xwe rêxistin bikin lê ji bo Kurd û tirk, ereb û faris bikin; ligel hevnasîna beramber, hevnasîna ziman û çanda jî pêwîst e. Heger van hêmanana tunne be, nêzîkwerîyeke kolonyalîst û jenosîdkar heye. Ê gelo Kurdên Kurdînezan wê çawa tevlî rêxistinên Kurdistanî bibin, di wan rêxistinan de wê çawa xwe çalak bikin, tevlî diyalogan bibin? Vêya pirsgirêk e û divê ji hêla me ve were çareserkirin. Ango vêya pirsgirêkên me yê hundurîn e û dagirkeran yan jî kesên ku mensûbî çanda serdest elaqedar nake.
Ez mem im , tu zîn î
Ez kurê mîrê mexribiyan im
Tu keça mîr zangîn î
Ez xwedanê 1.500 xortên kurdan im
Tu xwedîya 40 cariyên qember zêrîn,
Bi xelxalên zîvîn î.
Sayfa 13 - Avesta yayınlarıKitabı okuyor
Mafê mirovan, navê wan mafên giştî ye ku ji mirovan re hatiye dayîn, ji bo ku sirf jê re mirov tê gotin, bêyî liberçavgirtina zimanê wan, dînê wan, nijada wan, cinsiyeta wan, netewa wan, statûya wana civakî û rengên wan.
Derdê welat pir girana
Jêre divê jîr û zana
Mêjî û ziman ew dermana
Wê xilaskin hemû cana
#ciwan haco
Ey reqîb her, maye qewmê Kurd ziman
Naşikê û danayê bi topê zeman
Kes nebê Kurd dimirin, kurd jîn dibin
Jin dibin qet nakevê ala Kurdan
Em xortên rengê sor û şoreşin
Seyr bike xwîna diyan me da rijand
Kes nebê Kurd dimirin Kurd jîn dibin
Jin dibin qet nakeve ala Kurdan
Na…
Ew welatê sadîstan
Ê faşîstan
Ê parsek… û petrolvanan
Ê sofî... û serxweşan
Ê şeytan… û rahîban
Ê feqî û hekîm û meleyan
Ne ew welatê ku di rojên borî de
Baxçeyê xewnên me bû...
Na...
Ne ev e welatê me...
Ev laşê di bin hikmê sêdarê de
Yê ku bi nexweşiya belharisya ketiye
Yê mîna kûçikan rûniştiye
Li ber şekala rejîmê
ziman jî qedexekirî...
li ser bêdengî ye.
bêdengiya bi dehan gotinan li ser zimanê min heye, sebeba bêdengiya min eve. zirâ, ji ber ku di dema xemgîniyê de bêdeng bimîne; ew li ser sebir û baweriyê ye..