Çünkü ancak hikayesi anlatilan insanlar var oluyordu...
Sayfa 414Kitabı okudu
Bu dünya bir penceredir,
Her gelen baktı geçti.
İnsanlığın en büyük buluşu kitap, en kötü buluşu okuldur.”
‘’Birine aşık olmak, gözü bağlı olarak, bir uçurumun kıyısında yürümek demektir.’’
Sayfa 108Kitabı okudu
Hayatta herşey bir ruh durumudur...
Sayfa 398Kitabı okudu
Evet, insan her şeyi unutarak yaşayabilirdi ama her şeyi hatırlayarak yaşayamazdı.
Sayfa 305 - Doğan KitapKitabı okudu
Bir kız çocuğunun büyümesi ne zaman biter acaba? İlk adet gördüğünde mi,
18 yaşını doldurunca mı, evlenince mi, saçına ilk Ak düşüncemi?
Bence hiçbiri değil. Bir kız çocuğu büyümez, kaç yaşına gelirse gelsin asla büyümüş gibi hissetmez kendini.
Son nefesini içi arzularla, heyecanlarla dolu bir kız olarak verir..
Sayfa 395Kitabı okudu
Kimse hayatından memnun değil. Herkes derin bir huzursuzluk içinde kıvranıyor; daha iyi bir hayata ulaşmak istiyor ama o yeni hayatın ne olduğunun da farkında değil.
Birilerinin saçma iktidar mücadelesi yüzünden, insanlar birbirlerine kavuşamıyor, acılar yaşanıyordu. İnsanların mutluluğu, iktidar oyunları arasında ne kadar da zavallı bir konu haline geliyordu.
Sayfa 268 - MaximilianKitabı okuyor
"Ama sadece ben değil, herkes sürükleniyor "
Bu dünyada hiçbir şey insanları söz kadar etkileyemez.
......
İşte bu yüzden bizim buralarda şairler büyücü sınıfına girer. İnsanları güzel sözlerle büyüledikleri için.
Sayfa 87 - İnkılapKitabı okuyor
Zaten hayatta anlamlı olan değerler parayla sahip olunamayanlar.
Sayfa 249 - Doğan KitapKitabı okudu
"Ama inan bana, insanların çoğunun ruhu, bedeninden önce çürür."
Sayfa 236 - Doğan KitapKitabı okudu
Sevişirken iç içe geçen, solukları karışan birbirine en yakın hale gelen insanların, sonradan bu kadar yabancılaşmasına, hatta can yakmaya çalışmasına hep hayret etmişimdir. Önce en büyük haz, sonra en büyük can yakma, ne tuhaf.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Bu zor ölüm pahasına asıl elde ettikleri, korkutmaydı, yüreklere dehşet salmaydı. Sadece bunun için de kendini öldürmeye değmezdi doğrusu. Çünkü korku duygusu geçiciydi. İnsan bir gün korkar, ertesi gün unutur, hayatın ayrıntılarına dalar ve kahkahalarla gülebilirdi.
Sayfa 119Kitabı okuyor
