Babür Şah, Timur sülalesinden Omer Şeyh Mira'nın oğlu Muhammed Babür; Afganistan, Hindistan ve Pakistan'da 1858'e dek hüküm süren Babürlü İmparatorluğunun kurucudur. Hindistan fatihi Babür Şah tarihin en büyük hükümdarlarından biridir.
Babür, 1483'te Fergana'da doğmuş, babasının 1494'te ölümü üzerine 12 yaşında Fergana tahtına oturmuştur. Hanedan kavgaları yüzünden zayıf düşen Timurlular, kuzeyden gelen Şiban Han önderliğindeki Özbek-Kıpçak unsuruna dayanamamışlardır. Şiban Han'la yapılan savaşta mağlup olunca Babür, 1504'te Kabil'e gitti ve orada Babürlü hanedanını kurdu. 1519'da Pencap'ı, 1526'da Delhi ve Agra'yı, 1528 Luknov'u aldı, 1530'da vefat etti. Öldüğü sırada arkasında koca bir imparatorlu bırakmıştı.
Babür Şah, imparatorluk kurucusu büyük bir devlet adamı, şair, tarih ve hatıra yazarı, edebiyat teorisyeni ve nihayet bahçe mimarı bir botanikçidir.
Babür, Fuat Köprülü tarafından Çağatay edebiyatının "Nevâî'den sonra en mühim şahsiyetti" olarak kabul edilir.