Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
"Esir Şehrin İnsanları"nın2.ci cilti 1921 yıllarında Ulusal Kurtuluş Savaşında henüz düzenli ordu kurulma aşamalarında. Başka bir ifade ile Kuvayi Milliye Aşamasında noktalanmıştı.
3. cü cilt "Yol Ayrımı" 1930 yılında başlıyor. 9 yıllık bir mola var arada. Bu aşamada Büyük taarruz olmuş, 9 Eylül de ordu İzmire ulaşmış,
Bir kadın hikâyeleri resitali seyrettim kitabı okurken. Aslında giriş cümlesi şöyle de olabilirdi; Bir kadının hikâye resitalini seyrettim kitabı okurken. Kitabı yazanın bir kadın olmasından öte, hemen hemen ortak bir çizgisi olan kadın karakterlere sahip hikâyeleri içermesinden dolayı, hikâyelerin tamamını bir kadınla özdeşleştirmek
Yekta Kopan'ı çok severim. Ancak bu kitabında acımasızca eleştireceğim. Acımasız olmasının nedeni çok sevdiğimden kaynaklanıyor orası da ayrı bir durum. Şimdi efendim, sen naif, entelektüel bir insansın, deneme yapacağım diye neden okuyucu zekasını hiçe sayıyorsun. Tüm kelimelerin "G" harfi ile başlamasıyla ilgili bir deneme yapmış ki çok sinirlendim böyle bir kalemin bunu yazmasına. Ne bir anlamı var, ne kattığı bir şey. Bomboş. Lisedeyken, kızları etkilemek için deniyorduk bunları. Ayrıca "istemem ben uçurtmayı sen bana uçurt yap" nasıl kötü bir cümledir. Ahmet Batman, Kahraman Tazeoğlu'na kötü diyorduk, sen yapma bari. Bunu beğenip sayfalarına ekleyenlerin IQ seviyelerine bir bak sayın Kopan, bir daha böyle kalp krizleri geçirtme bizlere. Her ne dersek diyelim, "Perde 2, Sahne 4" gibi hikayeler de mevcut çok şekilli, çok güzel. Beni duygu karmaşasına sürüklediği için affedemiyorum. Hatta bir ara yazım yılına baktım, çok mu eski ergenlikten mi kaldı acaba diye. Ama değilmiş. Çok kısa bir süre de olsa Yekta Kopan okumayı bırakmayalım diye düşündüm şu uçurtma yazısını görünce. İşte biz sadakatsiz okuyucuların nabzını hep yüksek tutmak gerekiyor. Yoksa haddimiz olmadan böyle eleştiriler yapmamıza vesile oluyorsunuz.
Gençliğinizde aşık olduğunuz bir kadın, bir çok kez ve birçok farklı isimle hayatınıza girip çıksa ve her defasında sizin hayallerinizi yıkıp geçse, ona ne kadar tahammül edebilirdiniz? Veya bir erkek bir kadın karşısında ne kadar aciz olabilir ve kendisini ona mahkûm edebilir?
Can Yayınları’nın, Mario Vargas Llosa’nın “Hınzır Kız” romanının
1668 yılında ilk kez sahneye koyulan bir eser olmasına rağmen güncelliğinden bir şey eksilmemiş. Komik -hatta iyi derecede komik- olaylar zinciriyle ve bizim tiyatro oyunlarımızla da örtüşen hikayesiyle akıcılığı çok güzel 5 sahnelik bir oyun.
Okurken sanki tiyatrodaymış gibi hissediyor insan. Büyük perde yavaş yavaş açılıyor ve antre... Sonra ilk sahne ile birlikte akışa kapılıyorsunuz. Hatta karakterleri bizim usta tiyatro ustalarımızla özdeşleştirip, zihnimde o rolde seyretmeye başladığım söylenilebilir. Olaylar o kadar hızlı ki 1-2 saatte okuyabilirsiniz.
Eski ama eskimeyen eserleri okumanın tadı bu olsa gerek...
272 syf.
8/10 puan verdi
Birkaç aydır instagramda keşfettiğim ve burada da takip edildiğini gözlemlediğim “evladımsanadiyorum/ Alternatif Eğitim Okumaları” grubuyla birlikte eğitim okumaları yapmaya gayret ediyorum. Bu vesileyle hem branşım adına teknik, hem çocuk psikolojisini temel alan çocuk-aile-öğretmen-çevre ilişkileri üzerine kurmaca metinler okuyorum. Aslında
