Hüseyin İnan
Ve Hüseyin mahkeme ve dava konusundaki
düşüncelerini sorgusunda, açıklamaya devam ediyor:
-... 50 yılın bütün hesabını 20 gençten soruyorlar.
Bununla da kalmayarak, daha ileri gidiyorlar;
üç ayda eşi görülmemiş zamların, vergilerin, hayat pahalılığının
ve reformları engelleyen parti ve bakanların
üstüne örtü çekilerek, dikkatler bizim
Bir keresinde sinagoga ibadete gelenlerin otomobillerinin egzoz borularına patates tıkadığımızı hatırlıyorum. Sinagog ibadete kapandığında Avram ve karısı Estel bekçilik yapıyordu. Biz "Bu duvar kale" diye sinagoga şut çekerken Avram kızıyordu, o kızınca da biz daha da kızdırmak için düpedüz taşlıyorduk kapıyı. Avram da eline bir taş alıp bizi kovalıyordu, bir yandan da "Kaçın taş atıyorum," diye bağırıyordu. Geçenlerde, artık çok eskilerde kalmış o günleri hüzün içinde anarken Cemile ablam söyledi. Aslında Avram deli filan değildi, adamcağız bize zarar vermemek için öyle bağırıyordu. Bu bahsi şöyle kapatayım... Yapıp ettiğinin bilincinde antisemitistler miydik biz? Hayır. Evet biz çocuklar galiba dinsel nedenlerle onları kendimizden farklı görüyorduk ve bir tür kenar mahalle hoyratlığındaydık. Zaten bir süre sonra mahallede hiç Yahudi kalmadı. Marko bakkal, Kürt bakkal oldu. (3)
(3) Faruk Eren, Kayıp Bir Devrimin Hikayesi: Bir Zamanlar Hasköy'de, İletişim Yayınları, İstanbul, 2016, sf. 12-16.
Faruk Eren anlatıyor:Kitabı okudu
Her kimse bu yedi şeyi dillerinden kesmeyeler:
1. Her işinde besmele-i şerifeyi diyeler,
2. Her işi tamam edip kurtulduktan sonra "elhamdülillâh" diye.
3. Bir kimseye filan yere gideceksin "inşaallah" diye.
4. Bir musibet işitmiş "innâ lillâhi ve innå ileyhi râciūn" ("Biz Allah'a aitiz ve muhakkak O'na döneceğiz", Bakara 2/156) diye,
5. Lisanından bir hata sâdır olmuş(sa) tevbe ve istiğfar ede,
6. Lisanında "lâ ilâhe illallâhu vahdehu lâ şerîke lehu lehu'l mülkü ve lehu'l-hamdü ve hüve alâ külli şey'in kadîr" kelime-i tayyibesini kesmeye.
7. "Eşhedü ellâ ilâhe illallâh ve eşhedü enne Muhammeden abdühu ve resûlühu" kelime-i şerifesine huzur-ı kalp ile müdavemet eyleye..
Gecede ve gündüzde buna dahi müdavemet edeler: "Sübhânel lâhi ve'l-hamdu lillâhi ve lâ ilâhe illallâhu vallâhu ekber velâ havle velâ kuvvete illâ billâhi'l-aliyyi'l-azim".
Sayfa 102
....... SONRA HALKA DESTAN EYLER
1. Seher vaktinde güller açılıp bülbül figân eyler
Bu hâli anlara bâd-ı sabâ-yı câvidân eyler
2. Gözün görmez velî yoksa o vech-i bî-nihânın kim
O mahbûbun cemâlin kangı şeydir ki nihân eyler
3. Gönül mihrâbıdır ebrûları yârın sücûd et kim
Bu secde âşıkânın yerlerin hep lâ-mekân eyler
4. Teveccüh eyleyip ihlâs ile yâra mukârin ol
Teveccühsüz olan dil kanda yâra iktirân eyler
5. Cefâ vü cevrine yârın tahammül eyleyip râm ol
Ola kim kahr u lutfun perdesiyle imtihân eyler
6. Fenâ ol ey gönül fânîliğin ahvâlin öğren kim
Fenâ olanların cânı bekâyı âşiyân eyler
7. Hulûsî dildeki esrârını elden nihân tut kim
Seni sevdâsı yârın sonra halka dâsitân eyler
Sayfa 78Kitabı okudu
Mevlana ile gelecek kaygısı yok etme seansı Vol.19838123
Kendine gel, filan adam filan yıl ekin ekti de mahsulünü çekirgeler yedi...
Ben neye ekeyim, burası korkulu bir yer... Neden elimdeki buğdayı yerlere saçayım deme.
Ekin ekmeyi terk etmeyen, işten güçten kalmayan ekti de sen, kör gibi durup dururken ambarlar doldurdu.
O delikanlı da ümitle, neşeyle bir kapıyı çalıp duruyordu; nihayet bir gün sevgilisini tenhada buldu, vuslatına erdi.
Sayfa 408Kitabı okudu
General Harbord diye biri. Tabi geliyor, yemekler filan yeniyor, yemekten sonra, Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti mensuplarıyla görüşür, halkla temas eder. Erzurum'da Ermenilerin mi Türklerin mi daha çok olduğunu sorar. Herkes bir başka yönden buranın bir Türk ülkesi olduğunu anlatmaya çalışırken, Belediye Başkanı Zakir Bey birden söze karışıp bir pencereden uzaklarda görünen bütün büyük mezarlıkları göstererek bunların Türklere ait olduğunu, duvarla çevrili ufak bir mezarlığın da Ermenilere ait bulunduğunu söyler ve 'Şimdi anladınız mı?.. diye sorar, 'Ermeniler ölülerini yemediler ya... Erzurum, dirisi ile ölüsü ile Türk'tür!' der.
Sayfa 170
