Abdülkadir Çelik
@AbdulkadirCelik16
bir revolver romanımı tamamlıyor
68 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Mutluluğun, basit ve açık bir şey olup, bir bardak şarap, bir kestane, kendi halinde bir mangalcık ve denizin uğultusundan başka bir şey olmadığına aklım yattı. Yalnız, bütün bunların, mutluluk olduğunu insanın anlayabilmesi için basit ve açık
bir kalbe sahip olması gerekiyordu.
Acı çekilen cehennemden daha korkunç bir yer düşünülebilirse, o da sıkıntı duyulan cehennemdir.
Masumiyet kendi kendisinin tacıdır, efendim. Masumiyetin soyluluk unvanına ihtiyacı yoktur. Paçavralar içindeyken de ipek şallar içindeyken olduğu kadar vakurdur.
Okur Takip Önerileri
Halide Edib
Artık tamamen öğrendim ve inkıyâd ettim ki, hayatta insan yalnızdır. Sevdiği ve sevildiği insanlar birer geçiçi hayâldir.
Sayfa 129
İkinci Abdülhamid'in iktidar senelerinde kara ordusu ve uzun seneler Haliç'te tutulan donanma hareket kabiliyetini kaybetmiş, savaş gemileri çürüyüp perişan hâle gelmiş, 1897'deki Yunan ve 1912'deki Balkan Savaşları sırasında donanmanın Haliç'ten çıkmaya çalışması bile skandallara sebep olmuş, Ege'deki bazı adalarımız Yunan donanmasının işgaline uğramıştı.
Sayfa 59
Oysa zaman minnettarlığı güzellikten çok daha çabuk söndürüp öldürüyor
Sayfa 247
Don Corleone devam etti: <<Arkadaşlık her şeyden üstündür. Hemen hemen aile gibi bir şey. Bunu hiç aklından çıkarma...
Sayfa 41
İnsan eskiden beri metafizik bir kavram olarak mutlak adalete inanır ama anlaşılan o ki evrende adalet diye bir şey yoktur.
İnsanların çoğu psikolojik çatışmadan nefret eder. Bu nedenle zor toplumsal konularda ciddi olarak düşünmekten kaçınıp, onlara, basit, siyah beyaz terimlerle sunulan konuları severler: Bu bütünüyle iyi ve şu bütünüyle kötü.
Her zaman, muhtemelen dünyanın yıllık film üretiminin %5'inden fazlası dikkat etmeye bile değmezdir ve buna rağmen değerinden fazla değer verilmiştir.
Sayfa 11
Kişi, uğrunda emek harcadığı şeyleri sever ve kişi sevdiği şeyler için emek harcar.
Sayfa 35
Kirli Yüzlü Melekler
sen söyle serseriler kralı İstanbul
sen söyle iki gözüm
hangi merhem çâredir şu bizim yaramıza
yel üfürdü su götürdü gençliğimizi
elimiz boşa geldi meydanlarda kaldık
meydanlar serseri biz serseri
sağımız sefalet solumuz ölüm
işte geldik gidiyoruz
kahrolasın
kahrolasın İstanbul şehri
ben ki yaşadıklarımı büyük dinler gibi yaşıyorum
sen artık bir din değilsin bunu biliyorsun
onbeş dakika sonra bordeaux'ya bir tren kalkacak
garın merdivenlerinde benim için ağlayacaksın
ellerim yağmura açılmış sakallarım ıslak
ben ki cehennemde bir allah gibi yalnızım
bir mısra yeter geceleyin bir tren gibi pırıl pırıl
sen kendine yetmiyorsun hiç kimse sana yetmiyor
birini bitirmeden aklın öteki yolculukta