"Babalar, alınlarımıza yazılmış yanlızlıklardır."
Okur Takip Önerileri
"Zamanı, şimdileri birleştiren çizgiyi, Tarık Bey'in "unut" öğüdüne rağmen ne kadar gayret etsek de,aptallar ve hafızasızlar hariç hiç kimse bütünüyle unutamaz. Hepimizin yaptığı gibi mutlu olmaya ve ZAMAN'ı unutmaya çalışabilir ancak insan."
"Mutluluk, insanın sevdiği kişiye yakın olmasıdır yanlızca."
"Öğretmen, öğrenciyi sevmenin gerçek anlamını keşfettiği an artık mesleğinin niyetini keşfetmiş, gerçekten öğretmen olmuş biridir. Ve geri dönüşü yoktur. Eğitim sistemi ne kadar kötü, öğretim programı ne kadar saçma, okul müdürü ne kadar anlayışsız olursa olsun, öğretmen öğrenciye sevgisini göstermenin bir yolunu bulur. Çünkü şimdi-burada, öğrencisiyle göz göze geldiği o muhteşem anın hâlâ etkisi altındadır. Hiç kimse bu muhteşem anı onun elinden alamaz. O bir savaşçıdır. Niçin öğretmen olduğunu bilir. Gücünü niyetinin saflığından alır. Öğrenci de bunu anında anlar."
"Sürdürülebilir toplumsal değişim, öğretmenin gücüyle öğrencinin zihninde ve kalbinde hayat bulur ve gelişir."
"Su hastaysa zaman içinde sudaki balıklar da hasta olur. Tek tek balıkları iyileştirmeye çalışmak iyi bir strateji değildir. Suyun kirliliğiyle ilgilenmek ve suyun kirliliğine öncelik vererek bu duruma çare bulmak gerektiğini söylerim."
"Toprağın altında gömülü, saklı maden rezervini ortaya çıkaran bir mühendis olmak!"
"İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde,haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefesimi şevkat ve ihtimama layık görüyordum. Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak ihtiyadı var... Hiçbir şey üzerinde düşünmeye, hatta bir parçacık durmaya alışmayan gevşek beyinlerimizle kullanmaya lüzum görmeyerek nihayet zamanla kaybettiğimiz biçare irademizle hayatta dümensiz bir sandal gibi dört tarafa savruluyor ve devrildiğimiz zaman kabahati meçhul kuvvetlerde, insan iradesinin üstündeki tesirlerde arıyoruz."
"Halbuki insan yalnız esas meseleleri halletmek için kafasını yormalı ve teferruat kendiliğinden iyi bir şekilde halledilmelidir. Hayatta mantık olsa böyle olur. Acaba dünyada benim kadar manasız şeyler düşünen var mıdır? Bir de utanmadan akıllı geçiniyoruz!"