İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler.Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz.
İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür.
Hiçbir şey olmaz.İnsan yalnız kalır.Yalnız.Yalnız...
Şimdi otobüs gelir, biner gideriz, Dönmeyeceğimiz bir yer beğen, başka türlüsü güç. Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin, Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat. Durma kendini hatırlat. Durma göğe bakalım..
“İyi ama, dünyada bu kadar taze umut varken... Umut bu kadar bolken... Umut doğup yeni umutlar doğurarak durmadan artarken bize umutsuzluk nereden geliyor?"