Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümâyân,
Güller gibi… sonsuz iri güller…
Güller ki kamıştan daha nâlân.
Gün doğdu yazık arkalarından!
Altın kulelerden yine kuşlar,
Tekrarını eder ömrün ilân.
Kuşlar mıdır onlar ki her akşam,
Âlemlerimizden sefer eyler?.
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Bir sırma kemerdir suya baksam;
Akşam, yine akşam, yine akşam,
Göllerde bu dem bir kamış olsam!
Fecr: Gün doğumu, tan vakti
Nümâyân: Görünen, aşikâr olan
Nâlân: inleyen, yakaran, figân eden
...
Bin fersahtan duyarım kimle gülüştüğünü,
Alnından öz kardeşim öpse ben irkilirim.
Değil yalnız ardına kimlerin düştüğünü,
Kimlerin rüyasına girdiğini bilirim.
...