“Ölüm , yaşam kadar doğal ve kaçınılmazken , yaşamı hep kendimize , ölümü ise başkalarına yakın görürüz. Nedense ölüm hep dışımızda , bizden uzak ve yabancıdır. “
Esmer kulaklarımızda tutulur, siyah başımızı tahtaya çarpılırdı. İçimizden sayardık her çarpmayı; yek, du, sê, çar... Sayı saymayı böyle böyle öğrendik.