Özellikle Dönüşüm 'ü okuduktan sonra, acaba bitirebilir miyim, kaygısıyla başladığım Dava, bitirince, aslında ruhumda çok büyük boşlukların olduğu izlenimine kapılmama sebep oldu.
Önce koca bir okyanusun ortasında yer yön duygusunu kaybetmiş olarak buldum kendimi.
Bitirmeye yakın ise çok yüksekte bir yerden var olan her şeyi, dahası var olan her şeyin ardındaki bilinmezlikleri sessiz sedasız izliyor olarak buldum kendimi.
İnsanın dünyadaki varlığının sebeplerini sorgulatan kitap, başta davanın kendisi olmak üzere pek çok simgeyle dolu.
Davranışlarımızı kendimiz belirliyor olsak bile sonuçlarına katlanmak zorunda olduğumuz gerçeğini sık sık vurguluyor. Ve hiçbir zaman tam bir özgürlüğe sahip olamayacağımızı da.
Otoriteden, güçten, dünyadan ve günlük hayatta çok yüzeysel algıladığımız pek çok sembolden bahsediyor.
Sürekli bir yardım arayışı, zaman zaman ümitsizliğe kapılma ve tekrardan çabalama gibi aslında bizden olan duyguları yaşayan kahraman, bize de yaşatıyor.
Anlamak, bağlantıyı kurmak ve anladığımız şeyi somutlaştırmak zor olsa da, neden daha önce okumamışım, dedirten bir efsane :)
