"...ama şunu bilmeni isterim ki, “Bir insanın ne kadar ailesi yoksa, ne kadar konuşacak kimsesi yoksa o kadar Allah’ı vardır.”
Okurken bana huzur veren bu alıntı, sizi de huzurlandırsın diye böyle başlamak istedim incelememe :) İki kişinin hikayesine; nasihatler, güzel sözler, alınacak dersler öyle güzel öyle tatlı iliştirilmiş ki, "herkesten duyduğumuz hadi kalk şunu yap" dercesine değil de onu yapmanın güzelliği vurgulanarak, o yapma hissini usulca, derinlere yerleştirecek şekilde dersler (belki nasihatler)
Velhasılkelam günümüzün yaşanmışlıklarında bazı şeylere daha farklı daha güzel yerlerden bakabilmeyi öğretti, gülümsetti, yeri geldi üzdü ama bildirdi ki her üzüntü geçecekti.
Tatlı bir hikayeydi, bir bakın isterim. Keyifli okumalar