Sabahı beklemeyiniz dostum, geceden yola çıkınız. Olur ki uyuyakalırsınız.
Sabahı beklemek öğleni, öğleni beklemek akşamı beklemek gibi bir ruh gevşekliğini doğurur.
En acı kayıp budur: Gerilemiş ruhların mütemadiyen tavizler vererek hayatla, zaruretle uyuşmaları…