"Çoğu zaman mesele, Tanrı'nın ne olduğu değil, bizim onda ne gördüğümüzdür. Sevgi dolu olanlar merhameti görür, zalim olanlar şiddeti. Zeki olanlar aklı görür, aptal olanlar kör inancı, âlimler bilimi görür, cahiller mucizeyi."
Herkese merhaba
Size klasik bir Canan Tan kitabından bahsedeceğim. Yazarın okuduğum dördüncü kitabı ve diğerleriyle aynı minvalde bir konuya sahip. Bazı kısımlarda anlatılan başka kitabında da aynen geçiyor, örneğin Şiir'in son yakınlaştığı kişi Recep'in yaşadıkları hikaye kitabında da müstakil bir hikaye olarak anlatılıyordu. Bunu kitapları arka arkaya okuduğum için farkına varabildigimi düşünüyorum, karışık yazar gitseydim anlamayabilirdim. Bu durum yazarın kurgu yeteneğine olan güveni sarsıyor bence.
Arka kapağındaki alıntı hoşuma gittiği için almıştım ama beklentimi karşılamadı, ilk okuduğum kitabı kadar haz vermediğini söylemeden geçemeyeceğim.
Sonuç olarak hiç Can Tan okumayan birisi için okunabilir bir kitap fakat benim gibi birkaç kitabını okuyan birisi için tekrar olacaktır.
Herkese iyi okumalar, sevgiler, saygılar.