"Hiç de bir şey söylemek zorunda değilsin," diyor. "Yapmak zorunda olmadığın bir şey olarak hatırla bunu daima. Çoğu insan sırf bulunmaz bir hiçbir şey söylememe fırsatını kaçırdığı için çok şey kaybetmiştir."
Bu sabah evden çıkmam neden bu kadar uzun sürdü? Nasıl oluyor da bunda bile bocalıyorum? Uyanmak giderek daha da zorlaşıyor, hemen hareketlenemiyorum, tepki veremiyorum, dikkatimi toparlayamıyorum. Bugün sıradan bir günde hazırlanırken ipin ucunu kaçırıyorum ve ne seçeceğimi umursamasam bile dolabın önünde kararsızlık çekiyorum. Keyfini çıkarmadan ayakta kahvaltı yaparken, elma dilimliyorum ama dilimleri tabağa koymadan okuyorum, canım ikinci bir kahve çekiyor mu Bilmiyorum, engelli değildim, tam durduğum yerde kaldım. Böylece beş dakika geçiyor, sonra bu yarım saat oluyor.